Geen Sotsji maar Rotterdam

Nu het maar niet wil lukken met de homo’s in Sotsji, vult Rotterdam het vacuüm met 7 roze films.

De Paul-de-Leeuw-medley van gay classics voor het orkest Kleintje Pils is nog steeds niet rond. En oof er genoeg condooms zijn voor al die hitsige atleten moeten we ook maar afwachten (al is bareback weer helemaal in de mode). Kortom: nog maar 2 weken en de roze spelen van Sotsji komen maar niet van de grond.

Geen nood. Het Internationale Rotterdamse Filmfestival (IFFR) zet een extra tandje bij en levert alvast 7 roze films. Dichtbij en niet duur. Nog te zien tot en met zondag.

L'inconnu du Lac

Hitchcock meets gay porno. Zo werd er in Cannes vorig jaar gepraat over deze spannende thriller. Het begint onschuldig als toyboy Franck gaat cruisen bij een meer. Met succes, want de knappe Franck hoeft niet te swaffelen om iets lekkers aan de haak te slaan. Tot een Tom Selleck-lookalike opduikt die systematisch de ene badgast na de andere afmaakt. Toch wil Franck hem niet aangeven bij de politie. Lust en doodslag leiden tot een onvermijdelijk fataal einde. Binnenkort ook in de bioscoop.

http://youtu.be/0xqO5_H4Rpo

Something must break

De Zweden hebben lang moeite gehad met homoseksualiteit (zie de net verschenen boeken van Jonas Gardell en mijn interview met de auteur), maar daar is in deze film weinig van te merken. Sebastian loopt de hele tijd in meisjeskleren door Stockholm en laat zich door Jan en alleman nemen. Tot hij Andreas ontmoet, die zorgt dat Sebastian niet voor de zoveelste keer in elkaar geslagen wordt. Andreas is niet gay, maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Genderbender happy end compenseert inzakken halverwege.

Pelo Malo

Homofobie kan vele vormen aannemen. De 9-jarige Junior uit een buitenwijk van Caracas heeft kroeshaar maar wil voor de schoolfoto glad stijl haar. Zijn oma wil wel helpen, maar Juniors mama vreest dat haar zoon daardoor een homo wordt. Ze gaat met hem naar de dokter, maar niets helpt: Junior wil stijl haar. Regisseur Mariana Rondón toont in strakke documentaire stijl het conflict tussen moeder en zoon. Geen Hollywood-einde in de Venezolaanse metropool. Is Junior gay? Rondón geeft er geen antwoord op.

Eastern Boys

De Bulgaren en Roemenen komen. Ook naar de Gare du Nord in Parijs. Soms verdienen ze een zakcentje met het oppikken van Franse heren als Daniel, die de piepjonge Marek in zijn chique appartement uitnodigt. De hele gang hoerenjongens duikt op en stript Daniels appartement. Regisseur Robin Campillo geeft dan een onverwachte twist aan het verhaal – domme homo, slimme illegalen – door Marek een dag later terug te laten komen waarna een soort vader-zoon-relatie met Daniel opbloeit. Na misdaad komt boete en verzoening. Thriller en lovestory in één film, al is het laatste kwartier overbodig.  

http://youtu.be/S664v713C2E

Blood in Bahia’s Hot 

Braziliaanse pubers in Salvador de Bahia hebben moeite om hun seksuele driften te onderdrukken. De pastoor probeert ze condooms aan te praten, maar de tienerzwangerschappen vliegen je om de oren. Vandinha en Joao hebben een zoontje en hij werkt braaf als bouwvakker bij een WK-voetbalstadion. Tot de sleur teveel wordt en hij met een kompaan de gigolo voor oudere mannen uithangt. Met een diefstal tussendoor halen ze veel geld binnen. Duidelijk geen homofilm, maar de achteloze manier waarop de jongens met dit fenomeen omgaan, zegt veel over de Braziliaanse ideeën over homoseksualiteit.

Piccola Patria

Zijn er dan helemaal geen lesbo’s in Rotterdam? Een beetje in de Italiaanse film Piccola Patria. Op het platteland boven Venetië leven de vriendinnen Luisa en Renata. Luisa heeft een Albanees vriendje en Renata verdient geld aan een oudere man. Luisa en Renata willen ontsnappen aan het dorpsleven en chanteren de man. Tijdens hun onhandige pogingen om rijk te worden blijkt de ‘macho’ Renata een oogje te hebben op de wulpse Renata, al wordt dit verlangen nooit expliciet. Film is bijna alleen met plaatselijke figuranten opgenomen, waardoor je goed ziet hoe zwaar en saai het leven op dat lelijke Italiaanse platteland is.

Salvation Army

De Arabische Lente is nog niet opgebloeid voor Marokkaanse homo’s. Toch is Salvation Army geen klaagverhaal. De jonge Abdellah rotzooit wat met mannen in de kasba, groeit op in een hechte familie en ontdekt Europa door contact met een Zwitserse toerist. Het tweede deel speelt zich af in Zwitserland, waar een rijke man een studievisum voor Abdellah heeft geregeld. Als ze samen Marokko bezoeken, denkt iedereen dat Abdellah de schandknaap van het stel is. Abdellah laat het maar zo, want gay prostitutie is acceptabeler dan echte homoseksualiteit in Marokko. Een subtiel poëtisch portret dat af en toe wat meer tempo en Spaanse pepers had kunnen gebruiken.

www.iffr.nl

Mijn gekozen waardering € -

SmaakMaker Dirk Koppes proeft en fileert het culturele klimaat. Deze AlbertHeijnHater was hoofdredacteur van Carp, chef cultuur bij De Pers, en schreef een reisboek over Cubaanse jongeren. Hij selecteert verplicht lees- , proef- en kijkvoer.