Het was in het regenseizoen van 2008, als aspirant-adoptieouder was ik trots dat ik uit Nederland kwam. Wij hadden de zaken tenminste wel op orde. Als welwillende adoptieouder wil je het beste voor je kinderen en hen later recht in de ogen kunnen kijken. Dus is het ook in je eigen belang dat er streng wordt toegezien op misstanden zoals corruptie, het vervalsen van documenten en andere onwettigheden.
Want de verhalen waar Tjibbe Joustra en zijn commissie nu mee komt, deden ook toen al de ronde. Ik was daarom blij met de bureaucratische procedure die we moesten volgen en met de strikte voorwaarden die Nederland hanteert. Al vonden we sommige details onzinnig, we prezen ons gelukkig met de uitgebreide verplichte cursus en de keuring door de kinderbescherming. Iets waarmee wij officieel zijn erkend als competent ouder.
Gelukkig had ons land het Haags Adoptieverdrag getekend dat de belangen en rechten van het kind centraal stelt. Bemiddeling door twijfelachtige personen of organisaties, kinderhandel en winstbejag waren op die manier uitgesloten.
Zo goed als Nederland hadden andere landen hun adoptieprocedure niet geregeld.
Kwetsbare kinderen
Toch deed Nederland ook zaken met landen die het niet zo nauw namen. De commissie Joustra signaleert niet alleen veel misstanden, het systeem van interlandelijke adoptie is nog steeds fraudegevoelig. Zo blijkt nu pas. En misstanden mogen we inderdaad nooit accepteren. Zeker niet als het om kwetsbare kinderen gaat.
Vraag is alleen: waarom worden toekomstige adoptieouders gestraft voor de misstanden uit het verleden? En wie zijn die misstanden eigenlijk aan te rekenen? Zijn dat kwaadwillende adoptieouders? Nee, stelt minister Sander Dekker van rechtsbescherming: de Nederlandse overheid is tekortgeschoten door jarenlang weg te kijken van misstanden tijdens adopties zonder in te grijpen.
Dus niet adoptieouders, zeker niet aspirant-adoptieouders maar de overheid wist van corruptie en stond het vervalsen van documenten oogluikend toe. Onze overheid keek weg van kinderroof en baby farming, zoals het genoemd wordt wanneer vrouwen op bestelling kinderen leveren.
Als je alles moet afschaffen waar misstanden plaatsvinden, dan blijft er weinig over. Dan moeten we allereerst de overheid afschaffen
Adoptie volledig afschaffen omdat er misstanden hebben plaatsgevonden is het kind met het badwater weggooien. Misstanden moet je aanpakken. Maar als je alles moet afschaffen waar misstanden plaatsvinden, dan blijft er weinig over. Dan moeten we allereerst de overheid afschaffen.
Want met het afschaffen van de adoptie veroorzaak je enkel meer onheil. Zoals vingerwijzingen naar huidige adoptieouders en naar aspirant-adoptieouders die in onzekerheid zitten. 450 procedures worden nu stilgelegd. Dit betekent niet alleen een drama voor deze adoptiestellen, maar ook voor 450 kinderen.
Vuilnisbelt
Gelukkig zijn veel landen steeds beter in staat voor hun eigen kinderen te zorgen. In een land als Kenia vinden steeds meer binnenlandse adopties plaats. Interlandelijke adoptie is steeds minder nodig. Toch zijn er wereldwijd nog steeds zo’n 140 miljoen weeskinderen. Kinderen groeien op in overvolle weeshuizen of op straat. Er zijn ouders die in zulke erbarmelijke situaties leven dat ze hun kinderen achterlaten op een vuilnisbelt of zelfs dumpen in een latrine.
Nee, adoptie maakt geen eind aan dit soort toestanden. Daarvoor moet de politiek economische situatie van hele gemeenschappen veranderen. Als adoptieouder kun je hier niks aan doen. Je kunt alleen een kind een veilig thuis bieden.
Als je overheid het niet verbiedt.
Dit artikel is eerder gepubliceerd in De Limburger
© Marc van der Sterren
© Afbeelding: Catherine via Pixabay
