Voorop gesteld: ik heb de bewuste uitzending niet gezien en ga dus af op wat in de media daarover is gepubliceerd. De Jonge werd in die uitzending gevraagd naar zijn herinneringen aan vertrekkend CDA-Kamerlid Lucille Werner. Hij beantwoordde die vraag met een ‘grappige’ anekdote. Ik neem de bewuste passage hieronder letterlijk over van het bericht op Nu.nl
In een item over het vertrek van Werner uit de Tweede Kamer vertelde De Jonge over zijn herinneringen aan haar, toen er een auto kwam aangereden en verslaggever Jaïr Ferwerda hem aan de kant trok. ‘Dankjewel voor het behoeden voor het overrijden, anders was ik ook met een beperking geëindigd’, reageerde De Jonge daarop.
Respectloos
Nu valt over humor te twisten, maar wat mij betreft past maar één woord voor deze ‘grap’: respectloos. Respectloos natuurlijk in de eerste plaats richting Lucille Werner. Zij zette zich juist namens het CDA, de partij van De Jonge, in de Tweede Kamer met name in voor mensen met een beperking. Het CDA had haar tijdens de vorige verkiezingen ook juist op de kandidatenlijst geplaatst vanwege haar expertise en ervaringen op dat gebied. Uiteindelijk krijg je als Lucille Werner zijnde dan zo’n ‘grap’ naar je hoofd geslingerd ter afscheid.
De ‘grap’ is verder respectloos richting iedere Nederlander met een fysieke beperking. Daarbij denk ik dan in de eerste plaats vooral aan degenen die op latere leeftijd een beperking hebben gekregen door een ongeval, al dan niet in het verkeer. Je zult het maar hebben meegemaakt en een lange, moeizame revalidatie hebben moeten ondergaan. En dan komt De Jonge met zo’n ‘luchtige grap’.
Gebrek aan inzicht
Lucille Werner reageerde op de opmerking van De Jonge dat ‘het jammer is dat het zo wordt gezegd’. Dat is een milde uitspraak van haar. Kennelijk wilde ze haar partijgenoot niet te veel afvallen. Ik vind het vooral getuigen van een gebrek aan inzicht bij De Jonge. Dat inzicht mag toch wel van hem worden verwacht. Hij was immers minister van Volksgezondheid in het kabinet Rutte 3. De gehandicaptensector zat weliswaar niet in zijn portefeuille, maar dan nog …
Ik laat het hierbij. Ook ik wil de kwestie niet veel meer opblazen dan dat het verdient. Ik sluit af met een constatering: als je je een Kamerlid allereerst herinnert vanwege een slechte grap die je op een gegeven moment hebt gemaakt, dan zegt dat alles over met welke blik je naar hen en hun prestaties kijkt. Als dit het niveau is van de huidige demissionaire ministersploeg, zullen we ze geen seconde hoeven te missen.
