Dienstweigeraar
Terrence Malick (1943) is vooral beroemd geworden met zijn grootse films als Day’s of Heaven (1978), The Thin Red Line (1998) en zijn existentiële poëtische meesterwerk The Tree of Life (2011). Nu is daar A Hidden Life waarin een vader Franz ( August Diehl) zijn jonge gezin in de boerderij moet verlaten, op de vlucht voor de nazi’s. Het verhaal is gebaseerd op het waar gebeurde leven van de Oostenrijkse dienstweigeraar Frans Jӓgerstӓtter. Later wordt hij door de nazi’s gevangen gezet. Malick is te prijzen dat hij dit bijzondere verhaal vertelt van een moedige, gedreven man die niets met het verdorven nazisme te maken wil hebben. Maar het boerenmilieu wordt wat al te romantisch en pastoraal geportretteerd. Het liefdevolle gezin met drie kinderen leeft een leven zonder enige smet, een beetje te mooi om waar te zijn. Paus Benedictus XVI verklaarde het waardige en nobele verzet van de Jezus-achtige Franz Jӓgerstӓtter in 2007 heilig.
Quay tweeling
Voor wie hun universum niet kent, haast u naar Rotterdam, want tot en met zondag 2 februari is er een kleine unieke impressie te zien in galerie TENT van de animatie ( stop motion) van tweeling Timothy en Stephen Quay. ‘Dream Pools and Collecting Holes’ genaamd. Kijkdozen, sfeerbeelden en andere Quay attributen. Met fragmenten van de derde feature film in wording ‘Sanatorium Under the Sign of the Hourglass’. Na eerdere lange films ‘Institute Benjamenta en ‘The Piano Tuner’. IFFR programmeur Edwin Carels slaagde erin om hen naar IFFR te halen en interviewde de Quay tweeling, samen met de Franse theater regisseur Patricia Allio. Zij liet haar korte film ‘Reconstructie van een Jacht Scene’ zien, met schrijver Catherine Robbe-Grillet (vrouw van Alain Robbe-Grillet, avant-garde filmer), alias Jeanne De Berg. Een vrij academische film met een ellenlange inleidende monoloog van schrijver Robbe Grillet.
De middag komt pas echt tot leven als de Quay tweeling hun laatste korte film ‘The Doll’s Breath’ tonen. Over een etaleur die geobsedeerd raakt door een levensechte pop. Met ontregelende muziek van Michèle Bokanowski. Het bijzondere is dat de pop echt leeft, door een combinatie van kunstzinnigheid, de juiste belichting, vreemde muziek en verfijnde props. Het werk van de Quays lijkt nog het meest op dromen met donkere randen, waar verwondering, magie en angst met elkaar in de clinch gaan. Voor geïnteresseerden: er staat een prachtig recent verslag over een bezoek aan de Quay’s atelier in Londen van journalist Gawie Keyser in opinieblad De Groene Amsterdammer.
TENT, Witte de Withstraat 50, Rotterdam.
