Antoinet wist het zeker: met die dikke kont zou ze nooit gelukkig worden. Dus stapte ze naar een dokter die een wondermethode had. Ze betaalde vijftig euro per week voor wat peptalk van de man in de witte jas en at ondertussen één appel, één bak groenvoer en honderd gram vis of vlees. Honger had ze niet, dankzij die dagelijkse injectie met het HCG-hormoon en na drie maanden was het resultaat verbluffend: ze was dertig kilo lichter. Een jaar later echter een illusie armer. Het triomf gevoel ebde snel weg en ze was niet wezenlijk gelukkiger geworden. Wat een hoop gedoe om daar achter te komen, vond ze. Inmiddels is ze de veertig gepasseerd, moeder van twee zonen en gelukkig in de liefde. En zitten de kilo’s er weer aan. Maar Antoinet kan zich er niet meer druk om maken.
Slank zijn is het ideaal
Oké, we weten het best: diëten hebben geen enkele zin. Want je mag in die eerste paar weken dan fijn een paar kilootjes afvallen, zodra je normaal gaat eten zitten ze er in no time weer aan. Sterker nog: vaak kom je zwaarder uit de strijd dan dat je eraan begonnen bent. Maar oh oh oh, wat is het verleidelijk. Niets geeft zo’n rush als het moment dat de weegschaal -3 aangeeft. Of – 2 voor mijn part. Want zeg nou zelf: slank zijn is nog steeds het ideaal. De woorden: ‘Goh, wat die je er goed uit, ben je afgevallen?’ klinkt ons als muziek in de oren. Al geven ze ook een dubbel gevoel: waren we zo dik dan? Dus slaan we massaal aan het lijnen, het liefst met één of ander crashdieetje zodat het resultaat snel zichtbaar is. Dit keer gaat het wél lukken nemen we ons voor. En we laten ons verleiden door het duizelingwekkende aanbod op internet of kopen een kant en klaar dieet bij Etos of Albert Heijn. Dat we daarbij flink moeten afzien nemen we op de koop toe. Onheilspellende ‘prei-puree’ en ‘pasta-broccoli’ gerechten vinden we in de kant en klaar doos die ons doet voorspellen vijf kilo lichter in één week te zullen zijn. Als ontbijtje eten we milkshakes of kleffe muesli aangemaakt met één of ander poeder dat ons minder hongergevoel moet geven. Gelukkig mogen we daarbij wel onbeperkt rauwkost eten zodat we kilo’s wortels, sla en tomaten inslaan. Terwijl man en kinderen zich tegoed doen aan de pasta carbonara die jij even daarvoor liefdevol en met water in je mond hebt staan klaarmaken in de keuken probeer jij je doel voor ogen te houden: dat lievelingsjurkje in maatje 38? Dáár pas jij straks weer in. En je werkt de smurrie die ergens ver weg op broccoli lijkt naar binnen, ondertussen de storende opmerkingen van je kinderen negerend: “Nee schatje, jij moet wél je bordje leegeten. Ja liefje, mama eet even wat minder. Nee, kinderen mogen dat niet.”
En na vijf dagen? Dan staan we verwachtingsvol op de weegschaal, houden onze buik in en lezen: -2. Halleluja!
De creatievelingen onder ons verzinnen zelf een dieet. Al was dat voor de drieënveertigjarige Simone niet helemaal zonder gevaar. Zo leefde ze maandenlang op een soepstengel, wat mager vlees en vis, rauwkost en groente. En viel vijf kilo af. Nadeel was wel dat ze met kind en al van de fiets af donderde omdat het zwart werd voor haar ogen. De zevenendertigjarige Amber zweert bij liters karnemelk en komkommer, besmeert de enkele boterham die ze op een dag eet met slankie smeerkaas of appelstroop en drinkt als diner een kop bouillon. Prima vol te houden, resultaat: drie kilo lichter in twee weken. Helaas zit het er ook zo weer aan.
Hartkloppingen
“Frustrerend,” zegt Amber. En daar is Simone het mee eens. “Werkelijk álle diëten heb ik al vanaf mijn zevende jaar geprobeerd,” zegt ze. “Ik zou zo graag willen afvallen en leuke kleding willen kopen. Ik probeer het te accepteren dat ik wat dikker ben, maar elke keer als er een nieuwe afvalpil op de markt komt ben ik de eerste die ‘m uit probeert.” Ook Floor (38) ging voor de fatburners: “Ik had gehoord dat mensen met die pillen meer dan tien kilo waren afgevallen, dus dat wilde ik ook proberen. Maar behalve dat ik er energie van kreeg, kreeg ik ook hartkloppingen. Ik ben er dus maar weer snel mee gestopt.” Floor herkent de frustratie. “Mijn lontje wordt steeds korter. Het feit dat je niets lekkers mag eten is – vooral in de eerste paar weken – vreselijk. Daarom moet ik een dieet hebben waarbij het resultaat gelijk zichtbaar is.” En dus gaat ze regelmatig voor het zogenoemde ‘ziekenhuisdieet’. Eigenlijk bedoelt voor mensen die geopereerd moeten worden, maar voor Floor het ideale crashdieet. “Ik krijg een heerlijk gevoel als er direct een paar kilo af zijn, dat motiveert mij enorm. Maar ik moet toegeven: tegelijkertijd is dat ook mijn valkuil. Ik associeer eten met gezelligheid en zodra ik een paar kilo ben afgevallen geven mijn hersenen een signaal dat ik weer wat lekkers mag eten met alle gevolgen van dien.” In haar klerenkast liggen drie maten spijkerbroeken: 40/42/44. “In mijn enthousiasme gooide ik eens m’n hele garderobe weg nadat ik flink was afgevallen,” vertelt ze. “Maar dat doe ik niet meer, het kost me te veel geld om alle kleding steeds weer opnieuw te moeten aanschaffen.”
En dus maken we van eten een issue. Gaan we ’s avonds uit eten? Dan nemen we ’s middags een lichte lunch bestaande uit drie tomaten en een kop bouillon. Liever nog eten we helemaal niets zodat we ’s avonds voor die felbegeerde pizza én drie rosé kunnen gaan. Hebben we een verstandig en gezond hoofdgerecht genomen dan gaan we ‘los’ bij het toetje. Want die chocolademousse slash tiramisu slash sorbet is nu niet meer zo erg, nietwaar? Nooit kunnen we eens onbekommerd iets van de kaart kiezen wat we lekker vinden. Want ‘kan’ dat wel, wat hebben we vandaag allemaal nog meer gegeten? Dus zijn we de hele dag bezig alles op elkaar af te stemmen. Claire (38) vertelt: “Ik was als kind al mollig en ben al vroeg begonnen met lijnen. Dat begint met niet meer snoepen en snacken en daarna ga je toch maar eens een ‘echt dieet’ proberen. Ik denk dat ik vanaf m’n zestiende een paar keer per jaar een poging waag. Soms voor drie kilo, andere keren voor tien. Maar dat ik een poging wáág zegt natuurlijk al genoeg.” Zo leefde Claire eens tien dagen op sapjes plus een appel én een één of ander smerig mengsel van Ahornsiroop met cayennepeper om je lichaam op temperatuur te houden. De kilo’s vlogen eraf, maar na tien dagen begon ze vreemde dingen te doen. “Ik vond een zakje pepermuntballen opeens onweerstaanbaar en kon de verleiding van een halve HEMA-rookworst niet weerstaan,” zegt ze. En daar ging het resultaat. De volgende afvalpoging was ‘Fit for Life’. Claire: “Dan mag je ’s ochtends zoveel fruit als je wilt en als lunch en diner in principe alles eten zolang je je maar houdt aan bepaalde combinaties. Zo kun je bijvoorbeeld wel groente met vlees of vis eten, maar daarbij geen brood, pasta of aardappelen.” Dat ging goed, tótdat ze andere klachten kreeg. “In fruit zitten veel suikers en daar kreeg ik last van. Teveel gezonde dingen zijn ook niet goed voor je.” En dus ging ze voor het brooddieet -om de dag alleen maar bruine boterhammen en de andere dagen normaal-, Weight Watchers en EGA, een dieetclub waarbij je je moet houden aan richtlijnen en een weekprogramma. “Dat laatste heb ik samen met een vriendin gedaan en dat werkte heel goed,” zegt Claire. “Maar net zoals bij die andere diëten ben ik het na verloop van tijd zo zat dat de weegschaal en de kipfilet door de keuken vliegen en het boekje terug de kast in gaat.”
Meerjarenplan
Ook Leontine (39) is het helemaal zat. “Fuck het crashdieet,” zegt ze.“Mijn hele metabolisme is door het diëten volledig verknald, ik ben er uiteindelijk dikker dan ooit door geworden. Ik heb mezelf daarom na de laatste keer beloofd om nooit meer een dieet te volgen. Maar ja, dat overgewicht wilde ik natuurlijk wel kwijt.” Dus deed ze een allerlaatste poging met ‘Weg met de Weegschaal’ van Meijke van Herwijnen. “Het is een soort traject dat je ingaat, waarbij je je bewuster wordt van wat je eet. Ik neem nu bijvoorbeeld geen light producten meer en geen producten met smaakversterkers E 620-E 627. Verder kies ik voor meer biologische producten, eet heel weinig vlees én ik eet chocolade als ik daar zin in heb.” Doordat Leontine ook is gaan sporten lijkt het te gaan werken. “Het is een lang proces, echt een soort meerjarenplan. Het gaat héél langzaam, ik ben nog steeds veel te zwaar en val op dit moment nauwelijks af, maar ik ben in ieder geval wel gezond bezig. En ik heb eindelijk het vertrouwen dat het gewicht dat ik nu kwijt ben, niet meer terugkomt. En dat vertrouwen had ik eerder niet, want zodra ik ‘stopte’ met een dieet vlogen de kilo’s er weer aan.”
Andrea (37) zweert bij het Atkins dieet. “Ik ben twee keer serieus aan het diëten geslagen en allebei de keren tien kilo afgevallen. Bijzonder was het Atkins dieet, omdat je daarbij behoorlijk veel mag eten zoals vet, vlees, spek en kaas.” En dus at ze lekkere stukjes chorizo met daaromheen gebakken spek en nam ze naar haar werk vette macadamia nootjes mee voor tussendoor. En viel vervolgens kilo’s af. “Wel moest je met teststrookjes je urine testen of je al in “ketose” was. Dat is een bepaalde stofwisseling die je moet bereiken door heel streng de voorschriften na te leven.” Het dieet was echter toch moeilijk vol te houden volgens Andrea.
“Je mocht geen aardappelen, rijst, brood, pasta of suiker. Dat is in het dagelijks leven heel lastig. En daarom hield ik het al snel weer voor gezien.” Net zoals het Sonja Bakker dieet dat ze uitprobeerde. “Daar is niets aan. De eerste dag mocht ik aardappelen, bloemkool en kipfilet eten – zonder saus of jus. Zie je het voor je? Al die witte dingen op je witte bord? Bah.”
Renate (35) ging na de zwangerschap van haar zoon rigoureus aan de lijn. “Toen Tibbe één jaar werd waren de extra kilo’s er nog altijd niet af. Mijn kleren paste ik nog steeds niet en ik ergerde me mateloos aan mijn buik. Na een heerlijk weekendje in Brugge met een vriendin plaatste zij een foto van ons tweetjes op Hyves. Ik schrok me wild, ik leek wel een Michelin vrouwtje.” Haar vriendin moedigde haar aan om te gaan lijnen. “Nog diezelfde dag maakte ik een afspraak met een diëtiste en begon ik aan het dieet van Prodimed. In drie maanden tijd was ik achttien kilo kwijt.” Inmiddels zijn we enkele maanden verder en is Renate nog altijd op gewicht. “Het is onwerkelijk om in de paskamer te staan en te ontdekken dat ik eindelijk een ‘makkelijke’ maat heb.”
Ananasdieet
Maar er is meer in de wereld van lijnen en diëten. Zo probeerde Alice (46) het bloedgroep- én het ananasdieet uit: “Bij het eerste dieet is al het eten gebaseerd op je bloedgroep, maar met mijn ‘A-negatief’ mocht ik alleen vegetarisch eten en ik vind vlees zo ontzettend lekker. Dus stapte ik over op het ananasdieet. Een echte aanrader: ik sloeg een hele voorraad ananassen in en heb nog nooit zo lekker gegeten. Zó sappig! En ik viel nog vier kilo af ook.”
Lilian (38) lijnt al jaren volgens één en hetzelfde systeem: het 40-puntenboekje. “Een plakje ontbijtkoek is bijvoorbeeld maar twee punten, terwijl een Zeeuwse bolus maar liefst veertig punten is. Als ik dus écht heel graag een bolus wil, dan compenseer ik dat met sla, augurken en komkommer. Gek genoeg werkt dat echt.”
Maar kom op, laten we elkaar nu niet voor de gek houden. Nogmaals: diep van binnen weten we het best. We moeten gewoon regelmatig en gezond eten, het ontbijt niet overslaan en vooral niet tevéél eten. Maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Want oh wat is het verleidelijk om die reep chocolade op te eten als –ie – eenmaal open is. Die zak chips tot op de bodem leeg te snaaien. Tijdens het koken een flesje rode wijn open te trekken.
En zeg nou zelf: een avondje bankhangen met Boer zoekt Vrouw is niet hetzelfde zonder plankje kaas en worst. En dan nog het liefst met een glaasje port erbij. Zo is het immers helemaal dubbel en dwars genieten van boer Jos, nietwaar? En ja, we moeten meer bewegen. Ook dat weten we best. Maar wie heeft er nu in hemelsnaam tijd om zich na een dag hard werken in sportoutfit te hijsen – waarin de vetrollen nog nét even iets beter zichtbaar zijn dan in je dagelijkse kleding – en zich naar de sportschool te begeven? Je bent doodmoe, er moet gekookt worden, gegeten en dan moet je je zeker daarna ook nog in het zweet gaan werken? Nee, dank je. Van al die strakke, slanke lijven raak je immers nog meer gefrustreerd. Je overweegt nog even een jonge, knappe personal trainer te nemen – een minnaar werkt het best voor de lijn. Zeggen ze – maar ook dat plan laat je varen. Je eet wel even twee weekjes wat minder. Ben je de kilootjes zo kwijt. En dit keer gaat het écht lukken, neem je je voor. Echt waar.
Image by Free-Photos from Pixabay
