Marc de Hond komt het podium oprijden in het Amersfoortse De Flint-theater. Soepel vertelt hij het verhaal hoe hij door een medische fout verlamd raakte tot zijn borst, hoe hij door twee jaar revalideren probeerde opnieuw te lopen maar uiteindelijk besloot zijn leven in een rolstoel te accepteren. Een klassiek verhaal over zelfoverwinning, dat hij al vaker voor een grote zaal heeft gebracht. Stijl Oscar Pistorius of Lance Armstrong, maar dan zonder kogels of epo.
Maar dan moet Marc toch even slikken, want ‘ik had Howard beloofd om over andere zaken onder de gordel te vertellen, dus…. Here goes.’ En hij begint een relaas over zijn impotentie na de mislukte operatie en hoe hij die ‘min of meer’ heeft overwonnen met behulp van baby-olie. De intiemste passages laat hij een bezoekster in De Flint voorlezen uit zijn biografie. Zij krijgt charmante rode koontjes op de wangen, maar zet solidair vanuit een rolstoel dapper door.
Openhartig
Het past in de opzet van De LULverhalen, een voorstelling waarbij de toeschouwer nooit weet wat hem te wachten staat. Eerder op die avond heeft Golden Earring-drummer Cesar Zuidewijk achteloos laten zien hoe je een drumstok suggestief of onschuldig hanteert. Om daar nog wat oudejongenskrentenbroodverhalen aan toe te voegen. Later zal rapper Brainpower tips geven voor de aankomende hiphoptekstschrijver. Af en toe langdradig, dan weer kort door de bocht: De LULverhalen zijn gestructureerde chaos. Met stoere-binken-onder-elkaar-moppen versus ontgoochelende openhartigheid.
Penismonologen klinkt alsof je naar een medische lezing gaat
Spreekstalmeester en organisator van de theatertour is cabaretier Howard Komproe. Hij kwam op het idee, toen hij een keer in een kleedkamer de seizoensbrochures zat door te bladeren. ‘Ongelooflijk, hoeveel voorstellingen er speciaal voor vrouwen zijn. Vagina Monologen, Huishoudmonologen, Zadelpijn deel 3… je kunt het zo gek niet bedenken. Commercieel logisch, want vrouwen vormen de grootste groep theaterbezoekers.’ Na al dat oestrogeen werd het tijd voor een portie testosteron, bedacht hij al vier jaar geleden. ‘De titel Penismonologen klinkt vies, alsof je naar een medische lezing gaat. Zo kwam ik op De LULverhalen uit. Past ook beter bij de opzet. De Vagina Monologen zijn gebaseerd op een boek, daar liggen de teksten vast. Had ik ook kunnen doen, mannen interviewen en hun verhalen gebruiken. Maar ik vind onze opzet vetter, waarbij elke persoon op zijn eigen manier het onderwerp aanpakt. Sommigen lopen met een grote boog om het fenomeen lul heen, anderen stappen er doelgericht op af. Het streven is minimaal 20 procent pik.’
Blinde gok
Tijdens een Amsterdamse lunch met tomatensoep vertelt hij in de afgelopen vier jaar een enorme lijst deelnemers te hebben verzameld. De tournee loopt tot de zomer, met een reprise in september en oktober. ‘Kijk, een aantal mensen hoef je niet uit te leggen hoe ze twintig minuten met een lulverhaal moeten vullen. Theo Maassen gaat zijn eigen gang. Ad Visser weet wat presenteren is. Samen met Floris van Delft en Hans Sibbel heb ik anderen geholpen en geregisseerd. Als ze dat wilden. Soms is het een blinde gok en moet je ze maar loslaten op het publiek.’
Als stand-up en presentator weet hij soepel op de telkens wisselende avonden in te spelen. In Amersfoort vertelt hij over zijn lokale avonturen als dienstplichtig soldaat, hoe hij nog met een plaatselijke schone heeft staan tongen. Later memoreert hij hoe op het thuisfront omzichtig moest manoeuvreren met de term ‘lulverhalen’. Zijn tienjarige meisjestweeling luisterde met grote oren mee als Howard aan de telefoon hing. Ze vonden het maar raar, dat pappa dat ‘niet-zo-netjes-woord’ gebruikte. ‘Ze zijn er nu aan gewend,’ weet Komproe. ‘Aanstaande dinsdag gaan ze mee naar de voorstelling. Geen enkel probleem. Wat ze niet snappen, laten ze van zich afglijden. Ze komen al hun hele leven in het theater. Zij gaan met een gsm klooien, een meisjesblaadje lezen.’
Bikkel
De Vagina Monologen hadden een duidelijk emancipatoire bedoeling. Heeft Komproe therapeutisch werk willen verrichten met zijn LULverhalen? ‘Het gaat vooral om een andere manier van naar buiten treden. Normaliter vol bravoure, maar op deze avonden hoor je ook kwetsbaarheid, onzekerheid. Mannen praten zelden over hun penis, misschien dat deze voorstelling een impuls geven.’ Dat geldt zeker voor hem zelf. ‘Na wat jij hebt gezien in Amersfoort is de voorstelling veranderd. Nu vertel ik dat ik een bikkel ben sinds mijn zestiende. Ken je die term? Na een ongelukje op mijn fiets hield ik nog één bal over. Dat gebeurde 25 jaar geleden, nu pas praat ik erover op het podium. Ik heb nooit bewust besloten om dat niet te doen, maar nu is het moment daar.’
Een van de deelnemers die hem het meest heeft verrast, is Kraantje Pappie. ‘Een super populaire rapper. Er hangt een zweem machismo om hem heen, maar dan de prettige variant. En dan zie je hoe hij als jongeman dealt met alles wat er op hem afkomt. Hij heeft ervoor gekozen zonder instrumenten, a capella, zijn songs te doen. Echt te gek. Veel rappers zijn afgehaakt, maar hij is een van de weinigen die ervoor is gegaan.’ In het Amsterdamse De La Mar komen speciale edities: een gay night, een lady’s night en veel meer. De onderhandelingen met Lowlands lopen nog.
Wat denken mannen als ze naar hun familiejuwelen kijken?
Bij De LULverhalen is substantieel deel van de theaterbezoekers vrouwelijk. Zoals het enthousiast pimpelende duo Jeanne en Sophie in Amersfoort. Jeanne: ‘Waarom vrouwen naar De LULverhalen moeten? Al die stoere verhalen kennen we nou wel. Wat denken mannen echt, als ze naar hun familiejuwelen kijken?’ Sophie vult aan: ‘Ik verwacht geen lezingen met medische diagrammen. Liever niet. Maar Marc de Hond heeft me echt ontroerd. En er moet ook wat te lachen vallen.’
De LULverhalen, met Howard Komproe e.a., t/m 28 juni (reprise september-oktober)
http://www.impactentertainment.nl/shows/plays/12_13_de_lulverhalen
Bron: De Persdienst
