Maria is Bulgaars-Grieks en van huis uit kok. Jaren op Corfu in allerlei restaurants gewerkt. Ze is hier nu sinds een paar maanden en ze wacht op haar dochter, die hier kan gaan studeren. 18 jaar en nog een heel leven voor zich. Alles voor haar dochter, ook ploeteren in andermans huis.
Het is zwaar werk en het Hollandse weer is voor haar geen feest. Als ze binnenkomt is het net of het hier de Noordpool is, zo dik zit ze in de kleren. Twee jassen, banden om haar hoofd en oren, dikke handschoenen, laarzen met wol. Als je de Griekse zomers gewend bent, moet het hier wel de hel zijn.
Sommige van haar vorige werkgevers maakten het er niet beter op. In een huis hier in de buurt werd ze door de eigenaresse niet een aangekeken, kreeg ze nog geen kop koffie en werd er niet tegen haar gesproken. Ze maakte toch schoon? Tegen zo iemand hoef je toch niet te praten? Je krijgt er plaatsvervangende schaamte door. Maria werkt daar inmiddels niet meer.
Veel en lekker
Af en toe kookt ze in een restaurant in een dorp in de buurt en daar ga ik haar uiteindelijk aan verliezen. Ze kan heerlijk koken. Veel en lekker. Ik vertelde haar dat ik de Griekse keuken zo heerlijk vond en met name de grote witte bonen in lekkere saus. Dat we in Griekenland mee de keuken in konden lopen, dat de deksels van de pannen gingen en dat je aanwees waar je zin in had. Ik koos eigenlijk altijd die bonen, naast nog veel meer lekkers.
Gaat hier dus net de bel. Staat ze voor de deur met een pan vol dikke witte bonen, superlekker klaargemaakt. Voor het gemak nog een bakje verse dolma’s erbij. Ik kon haar wel zoenen en heb dat ook maar gedaan. Dat vond ze wel tof, geloof ik.
Ik ga haar eens voorstellen aan een dame die hier in de buurt een cateringbedrijf runt. Ik vermoed dat ze elkaar graag mogen en eerlijk gezegd gun ik iedereen de kookkunsten van Maria. Tegen die tijd schrob ik mijn eigen bad weer schoon.
