’Het jaar 2018 moet nu echt eens een jaar worden waarin we stoppen elkaar te beoordelen en veroordelen om ieder klein dingetje. Ik wil goed zijn voor een ander, iets wat ik de lezers ook wil meegeven. Wees lief voor elkaar en begin in de kleine kring mensen om je heen. Dat klinkt misschien een beetje pathetisch maar het is wel belangrijk. Als we dat allemaal zouden doen dan was er niets aan de hand in de wereld. En wat je vandaag fout doet, kun je morgen weer goed maken’, aldus Mies Bouwman begin dit jaar. De tv-koningin van In de hoofdrol, Open ’t dorp en Eén van de acht sprak onlangs, in januari en februari, nog tweemaal met onze redactie, maar kon niet bevroeden dat het uiteindelijk een van haar laatste interviews zou worden. Maandag overleed ze op 88-jarige leeftijd met in haar hoofd nog zoveel plannen voor de toekomst. Zo ontving ze donderdag nog presentator Johnny de Mol in haar woning aan de Rijksstraatweg in Elst, de plek waar ze intrek nam na daarvoor jarenlang in Amsterdam en Blaricum te hebben gewoond. Ook wilde ze komende zomer opnieuw een mooie reis maken naar de zon. ‘Het liefst naar de Canarische eilanden of Alicante. Lekker warm en niet al te ver weg’, zo vertelde ze.
Het positivisme leek daarmee weer een klein beetje terug bij de vrouw die in 2013 haar man Leen Timp op 92 jarige leeftijd verloor. Ruim 58 jaar waren ze getrouwd en zijn dood dompelde Mies in een lange periode van rouw, waar ze maar langzaam weer uit omhoog kroop. Toch lukte dit haar op den duur steeds beter, ze verscheen zelfs zo nu en dan weer op premières, zoals het jaarlijkse Kerstcircus in Koninklijk Theater Carré. ‘Van die avonden heb ik altijd ontzettend genoten. Zowel als klein meisje als dame op leeftijd, zoiets zal nooit vervelen’, gaat Mies verder.
‘Maar qua werk was het de laatste jaren toch echt wel een beetje klaar en had ik het allemaal ook wel gezien. Over aandacht niet te klagen, overigens. Als ik zou willen dan ben ik dagelijks wel ergens te zien. Maar ik vind het onzin om elke week in een programma te vertellen hoe leuk het vroeger was. We leven in het hier en nu en daar gaat het om. De afgelopen jaren zaten er soms weken tussen dat ik elke dag wel iets te doen had. Daarom ben ik me steeds strenger naar mezelf gaan opstellen. Al die aanvragen die maar bleven komen, echt te gek voor woorden. Dan heb ik blijkbaar toch iets goed gedaan, haha. Gelukkig wel in een tijd dat het nog lekkerder werken was en mensen zich op televisie niet in bochten wrongen om iemand anders te zijn, puur en alleen omdat de zenderbaas dat wilde. Ik heb me daar nooit aan hoeven houden.’
Beter in haar vel
De laatste tweeënhalf jaar van haar leven zat Mies naar eigen zeggen weer lekkerder in haar vel. Daarvoor hadden niet alleen het afscheid van haar man maar ook uitputtingsverschijnselen een zware tol geëist. Iets wat haar zelfs korte tijd in het ziekenhuis heeft doen belanden. ‘Psychisch en lichamelijk duurt het even om daar weer overheen te komen. In mijn geval toch zeker een jaar. In dat jaar ben ik nog meer aan mezelf gaan denken en ook aan mijn vier kinderen en dertien kleinkinderen. Zij verdienen mijn aandacht en aan hen beleef ik het meeste plezier. Zeker nu ook enkele goede vrienden mij de afgelopen jaren ontvallen zijn.’
Eén van die kameraden was Frans Molenaar. Hij stierf drie jaar geleden. Destijds zei Mies daarover: ‘Enkele weken voor zijn dood bezocht ik hem nog in zijn salon in Amsterdam om nieuwe kleding uit te zoeken en kort daarvoor maakte Frans de reis naar mijn huis in Elst. Daar staken we dan gezamenlijk de handen uit de mouwen in de tuin, want: allebei groene vingers! Het is triest als mensen dan ineens gaan.’ Toch was Mies ook altijd heel nuchter over het de manier waarop het leven loopt. Enkele weken voor haar eigen dood vatte ze dit nog het duidelijkst samen: ‘Vroeger konden alleen mijn man en mijn kinderen me een beetje sturen en nu mijn kleinkinderen. Hen zien opgroeien is mooi maar ook dat zal een keertje stoppen. Ikzelf zal nog een paar jaar hebben en dan zit het er voor mij ook op. Zo gaat dat nu eenmaal. Dan krijgen de mensen het bericht dat ik er niet meer ben en gaat iedereen terugblikken op alles wat ik ooit gemaakt heb. Ik heb het zo vaak bij anderen gezien en ook ik kom vanzelf een keertje aan de beurt. Maar niet te lang om mij treuren, hoor. Het leven is veel te mooi om alleen maar droevig te zijn.’
Mies’ zoon Joost laat in een reactie weten dat zijn moeder niet ziek maar wel grieperig was en last had van ademhalingsproblemen waarvoor ze kort in het ziekenhuis lag. Maandagochtend keerde ze echter weer terug naar huis waar ze al snel, in bed en in het bijzijn van haar familie, haar laatste adem uitblies. ‘Dat was heel vredig. Gelukkig was iedereen erbij aanwezig. Dat deden ze steeds als er weer iets met haar was.’
