En dat het ministerie volgens hem over de grenzen van andere ministeries moet gaan opereren. Het ministerie heeft namelijk raakvlakken met de ministeries van Sociale Zaken, Veiligheid en Buitenlandse zaken.
Clarence Seedorf zat gisterenavond aan tafel van Pauw en Jinek. Nadat hij een avond had bijgewoond in De Balie over hetzelfde onderwerp waar Van Praag over sprak, sport en politiek. Seedorf maakte een sterke indruk in De Balie. Hij deelde zijn ervaringen over het scheppen van een sportcultuur, bovenal ook de voorwaarden die moeten worden gecreëerd om een sportcultuur te bewerkstelligen. Seedorf sprak over de diepgewortelde sportcultuur in landen als de Verenigde Staten en Australië. En over de manier waarop in Frankrijk sport wordt ingezet op scholen om andere vakken te leren.
Het indrukwekkende aan de bijdrage van Seedorf in De Balie vond ik de manier waarop hij naar de toekomst keek. Hij praatte over lange termijnplannen, sport nadrukkelijker naar voren laten brengen in het onderwijs. Sport als middel van integratie, geestelijke ontwikkeling, lichamelijke ontwikkeling en sport door middel van samenwerkingen tot wasdom laten komen. Seedorf sprak ook over de resultaten die zijn stichting had geboekt met een sportveld in de gemeente Almere.
Sportcultuur
Seedorf sprak niet over geld. Hij snapt als geen ander dat een sportcultuur opbouwen van onderaf moet starten. Voetballen op straat, korfbal op de basisschool en zwemmen voordat de les begint. Sport begint bij het kind zijn. Een sporthart wordt gemaakt op jonge leeftijd van een persoon. Hijzelf is daar het levende bewijs van. Seedorf was overal en altijd in zijn jeugd. Een bal was een steevast onderdeel in zijn gezelschap.
Op de vraag of hij geïnteresseerd was in een functie als minister van Sport antwoordde Seedorf in De Balie en in de studio van Pauw en Jinek afwijkend; “Ze kunnen mij bellen voor advies” en “Nee”, luidde respectievelijk zijn antwoorden. Hiermee gooide hij niet de deur dicht. Niet helemaal. Hij reageerde bovendien op de openlijke sollicitatie van Michael van Praag. “Ik vind het een goed idee. Het is een man die ergens voor staat en heeft veel ervaring in de sport.”
Michael van Praag heeft in zijn periode als voorzitter van de KNVB de afstand tussen de voetbalbond en de voetbalgemeenschap groter zien worden. De bond lijkt soms vervreemd te zijn van zijn achterban. De KNVB heeft zich de afgelopen jaren meer laten gelden als struikelblok dan als facilitator voor voetbalplezier. Ik stel voor dat het toekomstige kabinet eerst een belletje pleegt met Clarence Seedorf. En dat Michael van Praag zich beschikbaar stelt om af en toe gebeld te worden voor advies. Het pluche heeft ook wel eens genoeg van Van Praag. Mocht Seedorf echt niet willen, moet Koning Voetbal eens pas op de plaats maken. Dan kan de nieuwe premier Richard Krajicek en Minke Booij bellen.
