Oase begon als dispuut van studentenvereniging Askloa, aan wat toen nog de Katholieke Hogeschool Tilburg heette. Het huidige Tilburg University veranderde in de tussentijd drie keer van naam. Vereniging Askloa ging al veel sneller over de kop. Maar Oase (‘Ons Aller Streven Een’) doorstond de tand des tijds. Onlangs werd het dispuut 50 jaar. In de oude bezetting, want nieuwe studenten komen er al sinds de jaren '60 niet meer bij.
Intact
Juist door het einde van Askloa, bleef Oase bestaan, denkt John Canisius (69). 'Doordat de vereniging verdween, kregen we geen nieuwe leden meer. Daardoor is de groep intact gebleven.' Sinds de jaren zeventig heeft niemand nog de groep verlaten. Twee leden zijn overleden. Zeventien mannen zijn er over, en hun vrouwen zijn al jaren ook welkom.
Bestuurslid Jan de Kort (70) bladert in een doos met getypte archiefstukken. 'Een dispuut is een groep mensen die tamelijk toevallig samenkomen. Er was een kennismakingsprocedure, dan werd er gestemd of je lid mocht worden. En vond de rest je een aardige vent, dan mocht je erbij. Maar dan ben je nog geen vrienden. Dat groeit. Na vijftig jaar, dan ben je echt vrienden.'
Diep in de nacht beschonken naar huis uit Baarle-Nassau
Een van de hoogtepunten van het Oase-jaar was de fietstocht vanuit Tilburg naar Baarle-Nassau. 'We stopten bij elke kroeg aan de rechterkant', vertelt Willy Wagenmans, oud-wethouder van Houten. 'Dan legden we in Baarle een bodem van friet met stoofvlees en dan volgde een tocht door het dorp. Diep in de nacht moest je dan in beschonken toestand weer thuis zien te komen. Dat werd wel 7 of 8 uur ’s morgens.' 'Er is wel eens iemand in de sloot terechtgekomen”, vult Jos Kimenai aan. 'Die heeft daar zijn roes uitgeslapen. Of die is door oom agent wakker gemaakt', zegt Rumo de Schutter (71). Lachend vertelt hij nog een stout verhaal. 'Bij het gemeentehuis in Baarle is nog eens een relletje geweest. De gemeente had een prijs gewonnen voor het mooiste groen, die zou de volgende dag uitgereikt worden. Dus alle plantsoenen stonden er puik bij, en toen van sommigen het nodig om daardoorheen te banjeren, haha.'
Rottigheid
Wagenmans en De Schutter waren politiek elkaars tegenpolen. Wagenmans deed mee aan de studentenopstand van 1969, De Schutter stond al conservatief te boek. Wel ging hij met een groep in een Volkswagenbusje naar Leuven toen daar protesten waren. 'Alleen om een biertje te drinken. Als we wat rottigheid te zien kregen, was dat leuk. Je moest er alleen zelf niet in terecht komen.'
'Oase zorgde in de studententijd voor geborgenheid in een vreemde stad', zegt John Canisius. 'Een plek waar je in een tijd waarin dat belangrijk is over échte dingen kon praten. Veel van mijn collega’s zijn jaloers dat ik dit na vijftig jaar nog heb.'
Ik deed mee aan de sit-ins
Willy Wagenmans (64): 'Ik heb economie gestudeerd, en deed mee aan de sit-ins tijdens de studentenopstand. Na mijn studie ben ik in Tilburg wetenschappelijk medewerker geworden. Later heb ik jaren bij de vakbeweging gewerkt, het FNV in Amsterdam. Ik ben ambtenaar geweest bij de provincie Brabant en ben vier jaar wethouder geweest in mijn woonplaats Houten. Ik werk nu weer bij de provincie.'
VVD'ers en hele linkse figuren
Jan van de Weert (70): 'Ik studeerde bedrijfseconomie. Ik werkte bij NMB, studeerde via die bank accountancy. Later kwam ik bij PolyGram in Baarn terecht, en ik ben directeur geweest bij een drukkerij en een woningcorporatie. Later had ik een accountantskantoor. Ik woon nu in Gronsveld, bij Maastricht. Oase is heel gemengd, je hebt VVD’ers maar ook hele linkse figuren.'
Hoe dubbelzinniger hoe beter
Willem Koenraadt (71): 'Ik ben afgestudeerd als fiscaal jurist, en heb in het fiscaal advies gewerkt. Ik kwam uit West-Brabant, heb na mijn studie in Leiderdorp en Rotterdam gewoond, en nu in Vught. Ik heb bijna geen happening van het dispuut overgeslagen. Op zo’n weekend zingen we ’s avonds nog wel studentikoze liedjes. En we maken limericks. Hoe dubbelzinniger hoe beter.'
Totaal verschillende mensen
Rumo de Schutter (71): 'Ik ben macro-econoom, maar heb altijd in het bedrijfsleven gewerkt. Ik ben directeur geweest van een betonfabriek in Groningen en van een groep met beursmakelaars. De laatste 18 jaar leidde ik een trustmaatschappij. Ik woon nu in Rhenoy op de Betuwe. Oase is een club gelijkgestemden, maar in andere opzichten totaal verschillende mensen. Dat is goed discussiëren.'
Dit artikel verscheen eerder in het Brabants Dagblad
