Als festivaldier spring ik een gat in de lucht als ik hoor over een muziekfestival in Nairobi. Eenmaal liggend op het gras voel ik me echter behoorlijk underdressed.
Jaloersmakende verhalen
Terwijl in Nederland na Bevrijdingspop het festivalseizoen weer langzamerhand op gang is gekomen, ontbreekt in Oost-Afrika helaas nog een echte festivalcultuur. Maar na vele tientallen festivalloze maanden en te veel jaloersmakende verhalen uit Nederland, spring ik een gat in de lucht als ik hoor over het Blankets & Wine festival aan de rand van Nairobi.
Eigen drank
Zeer relaxt aan dit maandelijkse en al zo’n dertig keer gehouden festival is dat je je eigen drank mag meenemen, wat overigens aantrekkelijker klinkt dan het in werkelijkheid is. In de supermarkt in Kenia kost een biertje nog altijd 1,30 euro; voor een Afrikaan maar ook voor ons arme overland-sloebers een klein fortuin. Maar nog altijd goedkoper dan een biertje van 2,50 euro. En wij kiezen voor het goedkoopste flesje rode wijn – nog altijd een eurootje of zes – al was het maar om de naam van het festival eer aan te doen.
The festival is the catwalk
Na twee uur voortsjokken in de file, een standaard bezigheid en een hele normale periode om in Nairobi tien kilometer te overbruggen, arriveren we bij het festivalterrein, waar we verbaasd om ons heenkijken. Vinden wij het normaal om in T-shirt, spijkerbroek en gympen naar Lowlands, Pinkpop of Bevrijdingspop te gaan, hier in Kenia blijken de minimale kledingvereisten naaldhakken, een cocktailjurkje en tot je schouders rijkende oorbellen. Een lange kleurige jurk of een pandamuts op je hoofd mag trouwens ook. Als het maar zo extravagant mogelijk is, want ‘the festival is the catwalk’.
Geklets
Terwijl de tweelingzus van Naomi Campbel langs paradeert, spreidt ik ietwat gegeneerd mijn geblokte Masaai-kleedje uit, en trek de fles wijn open. Helaas klinkt de optredende rapgroep behoorlijk verrot, doordat je alleen maar de stemmen hoort maar niets van de achtergrondmuziek, laat staan de beats. Maar weinig mensen lijkt het iets te kunnen schelen. Op de heuvel met kleedjes wordt de muziek overstemd door geklets, vullen jongens het ene na het andere glas Famouse Grouse en Jack Daniels en mixen lachende meisjes hun vodka met vruchtensap.
Roofvogels
Even je honger stillen blijkt op dit festival trouwens niet zonder gevaar. Houd je je bordje met kipkluifjes net iets te hoog, dan loop je grote kans dat er plots één van de tientallen boven het terrein spiedende roofvogels naar beneden scheert en er met je maaltje vandoor gaat. Pringles blijken ze gelukkig niet te lusten.
Echte wijnglazen
Grinnikend zie ik verderop een groepje ‘modelletjes’ hun meegebrachte wijn uit echte wijnglazen met pootjes drinken. Een raar gezicht zo zittend op een koelbox in het gras. En praktisch lijkt het me evenmin. Maar ‘praktisch’ lijkt er in het Keniaanse festivalleven niet toe te doen. Zo blijf ik me maar afvragen hoe je in hemelsnaam met naaldhakken charmant door gras kunt lopen, zonder continue weg te zakken. En ik ben benieuwd wanneer hakken in Nederland de trend in festivalland worden. Of is dit al het geval?
Meer van Andrea Dijkstra…
