Drie dagen geleden kwam hij in het westen van Nederland ter wereld. Een klein mannetje, iets meer dan een halve meter lang. Hij had geen idee van de wereld om zich heen, merkte alleen dat de levensader waar hij negen maanden mee aan zijn moeder verbonden zat van hem werd afgesneden. Een hapje naar adem volgde.
Huilen doet hij op commando en op niet-commando. Omdat kleine mannetjes nou eenmaal huilen als teken van gezondheid.
Dus deed hij dat gisteren ook. Omdat Sinterklaas kwam. Omdat het stormde. Omdat Mandela overleed, wiens voornaam hij draagt.
Zuid-Afrika
De moeder van het kleine mannetje is een groot fan van Zuid-Afrika; ze is er regelmatig geweest in verband met studie en werk. Mama is onderzoekster. Ze bestudeert, rapporteert en schrijft. En zelfs onbedoeld doet ze blijkbaar haar werk goed, zit ze op het laatste nieuws. Exact twee dagen nadat kleine Nelson voor het eerst in het licht keek, bijna op de minuut af, vertelden Jeroen Overbeek en Elles de Gelder ons dat Mandela zijn laatste adem had uitgeblazen. Het kleine mannetje heiligt nu al zijn naam.
Zelf kwam ik ter wereld vlak nadat de nucleaire deeltjes uit de kapotgeslagen Tsjernobyl-reactor waren ontsnapt. Ze waaiden over Nederland en juist op dat moment, ondanks twee weken rekken en vertragen, besloot ik mijn moeder te verlaten.
Geel en blauw
Heb ik daarom zo’n speciaal gevoel bij Oekraïne? Kom ik om die reden graag in dat land, en zijn geel en blauw daarom mijn lievelingskleuren?
Is dat het sentiment dat ik niet kan plaatsen, dat ik zowel nieuwsgierig als extreem angstig en misselijk word wanneer ik de regio van Tsjernobyl bezoek?
Geen idee.
Toeval
Je kunt alles kapot relateren. Op zoek naar antwoorden gaan terwijl je de vraag niet eens hoeft te stellen. Soms zijn dingen gewoon onverklaarbaar, al is dat moeilijk – en ook minder spannend – te accepteren.
Er bestaat zelfs een woord voor in de Nederlandse taal: toeval.
Mijn dubbele voornaam is overigens geen toeval. Mijn ouders, democratisch als zij zijn, hebben mij vernoemd naar mijn twee grootvaders: Geert en Jan. Dat had slechter kunnen uitpakken als zij Pol en Mao hadden geheten, of Benito en Fidel.
Nelson, welkom op deze wereld. Je naam is mooi. En deze week – toeval of niet – misschien mooier dan die van iedereen.
Ps: je kunt tegenwoordig ook genoemd zijn naar een Oostenrijkse après-skibar, of Beëlzebub heten. Dan hebben je ouders toch wat uit te leggen.
Ps2: Voor Nelson Mandela had het getal 27 een bijzondere betekenis. Zo veel jaren zat hij namelijk vast op Robbeneiland. Letterlijk onvoorstelbaar.
