Max Natkiel mag niet ontbreken op een internationale fotobeurs in Amsterdam. Zijn zwartwit portretten uit de jaren zeventig van punkers in Paradiso blijven het goed doen. Leuk combineren met een kleurvrij portret van Erwin Olafs nieuwe Berlijnse serie. En zo valt er eindeloos te puzzelen voor de bezoeker van de tweede editie van Unseen Amsterdam. Want alles is te koop, en je betaalt hier niet de hoofdprijs.
Miami
Dat was vorig jaar ook het idee van de organisatoren: Amsterdam moet zichzelf als fotostad op de kaart zetten en daar hoort een internationale beurs bij. Niets makkelijker dan de kopstukken invliegen en onbetaalbaar werk aan de muur te hangen. Gelukkig waren de mensen van museum Foam vanaf de start bij dit project betrokken. Als geen ander heeft Foam een neusje voor fotografie die een breed publiek aanspreekt, en de instelling heeft (met natuurlijk vele andere medewerkers en curatoren) ervoor gezorgd dat de Gashouder en de Machinefabriek op het Amsterdamse Westergasterrein niet volhangen met arty farty spul, dat eigenlijk in Bazel of Miami thuishoort.
Bodybuilder
Is er een rode draad in deze kleurenkakafonie te bekennen? Nee. Belangrijk is dat bezoekers niet blijven hangen in de Gashouder, maar ook de ‘Living Room’ in het Machinegebouw ernaast bezoeken. Daar vinden ze bijvoorbeeld bij Gallery Vassie het werk van de Zuid-Afrikaanse Michelle Sank. Zij volgt voor de serie In My Skin jongeren, die hun lichaam verbouwen. Van een bodybuilder tot transgenders, anorexiapatiënt of zestienjarigen met een Lady Gaga-obsessie. Deprimerend, om te zien dat deze jongvolwassenen nu al hardhandig hun lijf bewerken. En toch kijken ze vrijmoedig en soms lichtelijk naïef de lens in. Sank maakt altijd series, reportages die een verhaal vertellen. Kinderen die als mantelzorger optreden of oudere vrouwen die weigeren zichzelf als onaantrekkelijk te zien. Zie hier.
West Side Story
Naast Gallery Vassie hebben de Newyorkers van Hyers and Mebane een enorme installatie neergezet: reconstructie van een tatoeagesalon. Met obscure blaadjes maar ook de nodige anachronistische ingrepen. Sowieso veel NY, NY op deze Unseen. Het lijkt wel of elke fotograaf naar Manhattan afreist, een paar plaatjes schiet en dan denkt de buit binnen te hebben. Een paar jaar geleden konden ze niet genoeg krijgen van de oude Cubaanse binnenstad van Havana. Het leukste uit NY is de serie van Cristina de Middel, die een beroemde choreografie uit West Side Story met snapshots reconstrueert.
Ansichtkaart
Als laatste moet nog de m97 Gallery uit Shanghai genoemd worden, die fantastische landschappen heeft van Liang Weizhou. Hij maakt 10 kilometer buiten de Chinese metropool foto’s van verstofte verlaten landschappen. Deze zwartwit panorama’s kleurt hij met zijn iPad in met sepia kleuren, waardoor een soort No Future ansichtkaarten ontstaan. Onthutsend en onvergetelijk.
www.unseenamsterdam.com, t/m zondag 29 september, Westergasfabriek, Amsterdam
