Echter: mensen die dubbel zo hard hebben moeten knokken voor hun positie, moeten driedubbel zo goed begrijpen hoe ook de zogenaamde onderkant van hun bedrijf voor een goede positie vecht.Dat zijn bij PostNL meestal geen werknemers van het bedrijf zelf, maar ingehuurde koeriers die op een door hun smartphone gedicteerd computerprogramma in no time de pakjes door heel NL moeten bezorgen. En daar knelt iets heel hard. Ik vertel u namelijk niks nieuws. Maar probeer het hier voor de boze (niet-) pakjesontvangers even te schetsen.
Mevrouw Verhagen: u heeft uw vakantiegeld 2023 reeds getoucheerd deze maand, de rest van NL ook. Dus dat werd bestellen, bestellen, bestellen. Bij Bol.com (van ons allemaal), bij Cooblue (gewoon verwonderen), bij Zalando (de man van): noem het maar op. Gevolg: dubbele drukte, maar geen dubbele koeriers ingehuurd. (of niet kunnen krijgen, dat vinden wij helemaal niet raaaar). Nog hoger is het tempo dus van deze mensen met hun bussies. En de consument maar klagen als hij zijn nieuwe BBQ niet op tijd heeft of als zij haar nieuwe jurkje in de hal van haar appartementencomplex aantreft. Het had wel gejat kunnen worden immers!
En dus zie ik de racende, op hun smartphone textende, beige jongens en mannen met het snot voor hun ogen tot s avonds laat door mijn kleine, smalle straatje manoeuvreren en buffelen. Ze bellen aan, steken het pakje door mijn hek, krijgen het nog voor elkaar om ‘dag mevrouw‘ te zeggen en zoef: weg zijn ze. Bikkelen, sjezen voor een minimumloontje en nog chagrijnige opmerkingen en boze briefjes van consumenten op de koop toe. Die eigenlijk op uw bureau horen te landen mevrouw Verhagen.
U die weet hoe zwaar het leven aan de top van een bedrijf soms is en u mag echt de mooiste vakantie denkbaar vieren van mij. Maar niet als u zich niet wilt realiseren dat deze bezorgverstappentjes door moeten gaan tot ze er bij neervallen. Want vrij nemen is geen loon ontvangen. Zzp ers krijgen tevens geen vakantietoeslag. En als ze toevallig eens op een stukje weg te hard rijden en ze worden geflitst, krijgen ze uit Leeuwarden ook nog eens boetes op de mat. En dat zijn veelal mensen die vanwege hun achternaam er toch al vaak uitgepikt worden door kribbige Nederlandse ambtenaren. Ik heb dit met steigende verbijstering moeten constateren in de afgelopen jaren. En daardoor dreig ik van het politieke midden enorm naar links te schieten, met weemoed denkende aan de bijna gestorven vakbonden. Maar ik voorspel al een aantal jaren hun wederopstanding. Het neoliberalisme met hun zogenaamde gedroomde marktwerking heeft de kloven in Nederland terug gebracht naar de niveaus van de grootgrondbezitters en de keuterboertjes.
Mevrouw Verhagen, wat fijn dat u een rolemodel bent voor ambiteuze vrouwen. Onder het kopje ‘Fat Cat Day’ (afgelopen 6 januari) maakte vakbond FNV bekend wat de 14 invloedrijkste bazen van Nederland in de eerste week van het jaar verdienden. Dit keer was u de winnaar: in één week casht u als CEO Herna meer dan Angela de postbode in een jaar en dan hebben we het nog niet over die zzp;tjers die voor een schijntje met hun moordende, door u bedachte tempo, uw vakantiegeld bijeen sprokkelden. Vooral ook op tijdstippen dat u zich met uw gezin reeds in uw gezellige vakantiehuis heeft terug getrokken.
PostNL is monopolist in Nederland, want de naaste concurrent is een jaar of twee geleden overgenomen. Dus een echt commercieel bedrijf is het niet, het is bijna een staatsbedrijf te noemen. En toch verdient u als ‘Fat Cat’ dit jaar nog €545.000,- méér dan in de coronajaren, waarin het ook al zo lekker ging. Volgens het FNV is PostNL met deze cijfers een van de slechtst betalende werkgevers van ons land. Mevrouw Verhagen (mag ik Herna zeggen?) wees een vrouw van stavast, grijp dus NU in, red het imago van PostNL en doe het vooral niet op z;n Ruttens!
Ik vraag tevens alle Nederlanders soortgelijke brieven te sturen naar PostNL. En daarbij eens wat vriendelijker te zijn tegen onze veelal beige koeriers. Wie zei er dat ons land een vluchthaven is voor geluks- en fortuinzoekers? Deze jongens (soms ook meiden) werken zich een slag in de rondte voor een hongerloontje. Ik word heel pissig als iemand op ‘Mijn‘ Mo, Achmed of Soraya moppert, want ik zie ze tot laat in de avond bikkelen. Bij mijn pakje krijg ik 9 van de 10x zelfs nog een glimlach van ze cadeau. Het wordt tijd voor stakingen. Ik zal het begrijpen. Kom op Herna: geef eens thuis of moet ik het achterom brengen?
Illustratie: Voor14.nl
