‘Chacun cherche son chat’ (iedereen zoekt zijn kat) was een verrukkelijke film over een meisje dat haar poes kwijt raakt in een volkswijk in Parijs. Dankzij haar zoektocht door de wijk leert ze allerlei kleurrijke mensen kennen. Oud en jong, van allerlei culturen. Met humor, warmte en betrokkenheid brengt Cédric Klapisch de personages in beeld. De film werd geselecteerd voor het filmfestival van Berlijn en werd een grote hit.
Europees drieluik
Daarna maakte Klapisch een drieluik over jongeren uit diverse Europese landen die studeren en werken in Barcelona, Londen en New York. De titels zijn L’Auberge espagnole, Les Poupees russes en Casse tete chinois. De acteur Romain Duris speelt de hoofdrol samen met Cecile de France die er twee keer een César voor beste actrice aan over houdt.
Later maakt Klapisch een wat meer melancholische film ‘Paris’ met Romain Duris en Juliette Binoche. Over een jonge danser(Duris) die aan een hartkwaal lijdt en de band die hij heeft met zijn zus (Binoche), die zich ontfermt over hem. Vanuit zijn appartement beschouwt hij de levens van de voorbijgangers in de straten van Parijs.
Retour en Bourgogne
In Retour en Bourgogne maakt Klapisch voor het eerst een film in de natuur. Hij is meer bekend als grote stad filmer. Twee broers en een zus van in de dertig komen naar huis omdat hun vader is overleden. Hij heeft een grote wijnboerderij in Bourgogne. De oudste Jean( Pio Marmaï) is al tien jaar niet meer thuis geweest. Ook door een problematische relatie met zijn vader. Hij woont in Australië met vrouw en kind en is ook daar een wijnboerderij begonnen. Het meisje Julie (Ana Girardot) heeft de boerderij van haar vader overgenomen, maar dat gaat niet zonder moeite. De jongste zoon Jeremie ( Francois Civil) is getrouwd en heeft net zijn eerste kind. De reünie is hartelijk maar niet zonder problemen.
In een interview in Biosagenda.nl zegt Klapisch: “Ik besloot de film gedurende vier seizoenen te draaien en ik bedacht me dat het niet alleen over wijn moest gaan, maar ook over het verstrijken van tijd en het overdragen van herinneringen en familiegebruiken. Er zit veel in een glas wijn. Niet alleen over druiven, ook een menselijk verhaal, over de natuur en een periode die is verstreken.”
Betrokkenheid
Dat maakt deze film zo goed. De prachtige setting van de wijngaard, die we zien veranderen tijdens de seizoenen. Het natuurlijke en uitstekende spel van de acteurs die ook een ontwikkeling doormaken tijdens deze seizoenen. Jean komt vol twijfels aan op de wijnboerderij. Twijfels over zijn vader, zijn vrouw met wie hij relatieproblemen heeft. Op het einde kiest hij voor zijn vrouw en zoontje in Australië en gaat terug. Julie is in het begin van de film onzeker of zij wel geschikt is om haar vader op te volgen. Tegen het einde van de film zit een mooie scene, waarin zij zich niet meer de les laat lezen door de mannen om haar heen, maar vol stelligheid een beslissing neemt. En de timide Jeremie staat in een prachtige scene op tegen zijn dominante schoonvader, die alles altijd beter weet en besluit te gaan verhuizen met vrouw en kind.
Wat de film zo goed maakt is dat je in iedere scene de warme betrokkenheid van Klapisch bij zijn acteurs kunt voelen. Dat is cruciaal voor een goede film. Sommige scenes als de grote wijnfeesten na de oogst bijvoorbeeld zijn eerder vertoond, maar vormen in deze film een mooi dramatisch contrast met de verhitte telefoongesprekken van Jean met Australië. Je leert tussen de bedrijven door hoe wijn gemaakt wordt. Ook filmt Klapische met humor, een goed gevoel voor timing en een zekere ‘quirkyness’. Cédric Klapisch is een filmmaker die met grote overgave, talent en warmte werkt en dat maakt hem een van de meest interessante filmmakers in het huidige Frankrijk.
https://youtu.be/npFOi9upBEs ( trailer)
