In haar documentaire ‘Screams before silence’ tekent de oud-COO van Meta, Sheryl Sandberg, de seksuele wreedheden op uit de eerste hand. Slachtoffers, getuigen en eerste hulp-medewerkers vertellen over deze door velen genegeerde hellegang. De film is sinds eind april voor iedereen gratis te bekijken op diverse videoplatforms. Begin mei reeds hadden hamas-aanhangers, pro-palestinastrijders en antizionistische bewegingen de handen ineen geslagen om dit buitengewoon discreet gemaakte document te debunken. Het feit dat Hillary Clinton de documentaire van Sandberg aanprees, joeg de Israel-haters nog hoger in de gordijnen.
Een ongemakkelijke waarheid
Seksueel geweld als oorlogswapen is een ongemakkelijk thema dat sinds enige jaren gelukkig op de agenda staat van hulpverleners, medici, psychologen, journalisten en wetenschappers. In elke oorlog komen seksuele wreedheden voor.
“Een van de twee sleurt me aan mijn polsen verder, de gang door. Nu trekt ook de ander aan me, waarbij hij zijn hand zo om mijn keel legt dat ik niet meer kan schreeuwen, niet meer wil schreeuwen uit angst gewurgd te worden.” “Ze rukken allebei aan mijn kleren, ik lig al op de grond. Een van de mannen op de uitkijk, terwijl de ander aan mijn ondergoed rukt, met geweld zijn weg zoekt.” “Als ik wankelend overeind probeer te komen, werpt de tweede zich op me en dwingt me met vuisten en knieën terug op de grond.”
Fragmenten uit een Berlijns dagboek van 27 april 1945, dat anoniem gepubliceerd werd onder de titel ‘A Woman in Berlin’. En dat in alle vreselijkheid één-op-één gelegd kan worden op de getuigenissen van de Israelische vrouwen die verkracht werden door hamas. Het behandelt de periode, waarin soldaten van het Rode Leger als onderdeel van de geallieerden, massaal seksuele misdaden op vrouwen pleegden. Dit document werd in de jaren ’50 in allerlei talen op de markt gebracht, ook in het Duits en Nederlands, maar de tijd was er nog niet naar om over deze ongemakkelijke waarheid te spreken. De anonieme schrijfster werd er notabene van beticht dat zij met haar onthullingen ‘de Duitse vrouw bezoedelde’ en haar werk raakte in vergetelheid. Pas in 2003, na de dood van de nog steeds anoniem willen blijvende schrijfster (die leefde van 1911 tot 2002) werd deze donkere historie opnieuw onder de aandacht gebracht. Ditmaal sloeg het boek, dat ook literair van grote waarde is, in als een bom en beleefde het vele herdrukken.
In plaats van de handen ineen te slaan, weigeren pro-Palestina personen over dit onderwerp dat veel aandacht verdient, van gedachten en kennis te wisselen met Joden, Israeli’s en Israel-sympathisanten. De huidige oorlog werkt als een splijtzwam. Zelfs in de vrouwenrechtenbewegingen.
BDS bij faculteit ‘Geesteswetenschappen’
Maanden had de Israelische Rachel Levi Herz werk gestoken in de voorbereiding van het genderstudies-congres van de Universiteit, faculteit Geesteswetenschappen Utrecht. De conferentie zou eind september gaan over geweld tegen Palestijnse en Israëlische vrouwen sinds 7 oktober. Toen kwam het bericht van de organisatie dat ze haar werk moest neerleggen. Het congres zou doorgaan met een panel op basis van haar voorbereidend werk, alleen wel zonder haar in persoon.
Een diep gegriefde Rachel Levi Herz: “De meest basale academische ethische normen hebben ze geschonden door er met mijn werk vandoor te gaan. De afzegging had niets met de kwaliteit van mijn werk te maken, zeiden ze nog.” Volgens de organisatoren was haar deelname in strijd met de richtlijnen van BDS: de pro-Palestijnse beweging die boycots, desinvestering en sancties nastreeft tegen Israël.
MeToo geldt niet voor Joden
Yarden Gonen is de zus van de door hamas gegijzelde Romi Gonen. Zij vierde feest op het Nova muziekfestival en werd ontvoerd naar Gaza. Over 7 oktober en de situaties van de radeloze families in Israel werd Yarden geïnterviewd in de Gray’s Rising-show. Aan het einde van het item deed Yarden een beroep op interviewster Briahna Joy Gray, omdat deze een fanatieke strijdster is voor vrouwenrechten. Yarden vroeg haar steun voor alle vrouwen die slachtoffer zijn van seksuele wreedheden, omdat Ray de hamashorror in twijfel trok. De zus van Romi sprak ferm: “Ik hoop echt dat jij in het bijzonder, vrouwen zult geloven als ze zeggen dat ze beschadigd zijn.” Daarop zuchtte Gray hoorbaar geïrriteerd, rolde ze vol in beeld met haar ogen, brak ze Yarden Gonen abrupt af en beëindigde ze het item.
Haar overduidelijke afwijzing van het leed van (de families van) verkrachte vrouwen en gegijzelden kwam de presentatrice op veel kritiek te staan. Ze werd daarop door Hill TV ontslagen. Nu beklaagt ze zich op sociale media over het feit dat ze ernstig wordt beknot in haar vrijheid van meningsuiting. Het is tekenend dat een vrouw, die nota bene woordvoerder was van Bernie Sanders en als host van een goed bekeken nieuwsshow zich zo laat leiden door haar anti-Israel sentimenten. Het kostte UN Women zelfs bijna een half jaar om de gruwelijke pogrom met de verkrachtingen en verminkingen van Israelische vrouwen te erkennen. Naar aanleiding daarvan werd de hashtag #MetooUNlessYouareaJew in het leven geroepen.
Feministisch blad bombardeert vrouw tot seksist van het jaar
Ook bij onze oosterburen is de kwestie een splijtzwam in de vrouwenbewegingen. Het Duitse feministische magazine EMMA reikt jaarlijks de ‘prijs’ Der Sexist Man Alive uit als tegenhanger van The Sexiest Man Alive van Magazine People. Een leuk initiatief en goede manier om aandacht te vragen voor dagelijks seksisme. Maar dit jaar waren de messen geslepen. En dus werd de titel van ‘De Grootste Sexist’ ‘vergeven’ aan een vrouw. Te weten EU-parlementariër Marie-Agnes Strack-Zimmermann. Het tijdschrift van ‘medefeministe’ Alice Schwarzer verklaart: “Als moeder, grootmoeder en politicus in broekpak is de EU-vertegenwoordiger eigenlijk een feministisch toonbeeld, als het wapengekletter er tenminste niet was. In Duitsland pleit niemand zo heftig voor wapens voor Oekraïne en tegen vredesonderhandelingen.”
Voorts wordt de beledigend bedoelde ‘award’ gerechtvaardigd door een eerdere aanvaring van Strack-Zimmermann en Alice Schwarzer. De eerste verweet de laatste geen aandacht te hebben voor de Israelische vrouwen die door hamas massaal werden verkracht.
Islamisme is seksueel en relationeel geweld op vrouwen
Een steeds groter wordende groep feministische ‘zusters’ van me verdedigt inmiddels de boerka, de meisjesbesnijdenis, de eindhuwelijken en nu ook al de seksuele terreur op Joodse vrouwen. Het blijkt heel moeilijk te zijn het leed van beide zijden te zien. The New York Times heeft als één van de weinige internationale media uitgebreid bericht over het extreem seksuele geweld op vrouwen door islamitische broederschappen.
Ik blijf me maar verbazen over het geflirt van politiek links en van feministes met de islam. In het begin was het met name een groep rond Anja Meulenbelt, maar vooral ook jongere feministes maken zich schuldig aan het vergoelijken van pressiemiddelen op vrouwen door moslims, met Asha ten Broeke voorop. Liever wijzen zij met de beschuldigende vinger naar christenen. Echter: de scheve genderverhoudingen vormen de rode draad door alle patriarchale geloven heen en de wereldwijde tweede feministische golf van de jaren ’70 was de aanleiding voor het gewelddadige antiwesterse islamistische offensief van de afgelopen decennia.
Bizarre ontwikkeling
Islamofascisme kent blijkbaar het principe van vrede & heers. Eerst tweespalt zaaien, dan de vrouwen langzaam maar zeker wegpoetsen en daarna de rest. Inmiddels zitten ze in onze volksvertegenwoordiging en zijn miljoenen westerlingen gebiologeerd door de jihadistische propaganda van Hamas, IS, Hezobollah, Houthi’s, Boko Haram etcetera. “Vrouwen zijn verstandiger. Ze kunnen beter en bestendiger samenwerken.” Dat zei mijn vader me meermaals. Maar ik ben blij dat hij niet hoeft mee te maken dat hij ongelijk krijgt.
Illustratie: Etsy.com
