Het aantal zelfstandig gevestigde huisartsen daalt, zo blijkt uit onderzoek van het Nederlands Instituut voor Onderzoek van de Gezondheidszorg (NIVEL). Steeds meer huisartsen werken als waarnemer. Wat voor gevolgen heeft dat voor mensen met een euthanasiewens?
Psychiaters hebben moeite met het begrip uitzichtloos lijden. En twijfelen of iemand écht nooit meer beter zal worden. En dan voelen ze zich ook nog eens praktisch onthand. “Ik heb al jaren geen infuus geprikt. Dat voelt heel ongemakkelijk.”
Medisch specialisten spelen een marginale rol in de uitvoering van euthanasie. Ook al hebben ze vaak een veel langere en intensievere relatie met hun patiënten dan de huisarts. Betrokkenheid bij de laatste levensfase zit echter niet bij ieder specialisme in het systeem. Al lijkt er iets te veranderen.
In Drenthe had slechts 14 procent van alle 70-plussers iets geregeld voor de laatste levensfase. Daarom kwam er een speciaal project. Inmiddels heeft de helft van alle kwetsbare 75-plussers met de huisarts besproken wat hij of zij wil en vooral ook niet wenst, als het einde nadert.
Huisartsen zijn degenen die het vaakst euthanasie uitvoeren. Nog steeds. Al is hun aandeel al jaren dalende, zo blijkt uit de jaarverslagen van de Regionale Toetsingscommissie Euthanasie. Waarom dat zo is, blijkt een moeilijke vraag.
Natuurlijk. Ze heeft euthanasiepapieren in huis. En ja, haar zonen weten wat ze wil. Maar liever regelt Annemarie Oster nog niet alles, want ‘dan houd je rekening met de dood’. “Ik ben een ontzettende survivor.’’