Religie verdwijnt niet
De prestigieuze Spinozapremie à 2,5 miljoen euro ging onlangs voor het eerst naar een religiewetenschapper. Is dat goed of slecht nieuws?
De prestigieuze Spinozapremie à 2,5 miljoen euro ging onlangs voor het eerst naar een religiewetenschapper. Is dat goed of slecht nieuws?
Met God verloren we een manier van zingeven, meent de befaamde Canadese filosoof en politicus Charles Taylor. Is dat erg?
Gaan we weer. Een groepje angstaanjagend kundige totaalgekken moordt een journalistieke redactie uit. Kyrie eleison, zeggen wij dan in de kerk. Heer, ontferm u. En geloof me, bij die woorden had ik het ’t liefst willen laten. Maar dat gaat niet, want oude teksten in vreemd klinkende talen roepen vandaag de dag argwaan op en behoeven een beetje uitleg.
West-Europeanen shoppen hun eigen spiritualiteit bij elkaar uit verschillende – religieuze – stromingen. Niets om ons zorgen over te maken volgens praktiserenden én deskundigen. Autochtoon of allochtoon, we blijven zoeken.
Het hart van deze Twittertheoloog springt elke keer weer vreugdevol op als God voorbij vliegt in de timeline. Of dat nou in een vrome domineestweet gebeurt of in een hartgrondige vloek.
BEELD // Voor de een is ze de katholieke heilige Sint Barbara, voor de ander Iansã, de Afro-Braziliaanse godin van storm en bliksem. Voor veel gelovigen is ze allebei. Salvador, waar syncretisme heel gewoon is, kleurde deze week rood en wit. Een fotoreportage.