‘Toekomst THE PASSION onzeker!’

Onderwijl op het Media Park, een feuilleton.

‘Geen Stijl was voor de verandering wel eens stijlvol’ betoogt Job de Haan, theoloog en journalist bij IKON-radio in zijn bijdrage op de website Kerknieuws. Want GS noemde ‘THE PASSION een kitscherige popcornvariant van het Paasverhaal.’ De bonte karavaan door de Haagse binnenstad die live te volgen was op televisie heeft binnen de hardcore kerk voor de nodige commotie gezorgd. Wat is namelijk het geval? De uitzending werd bekeken door meer dan 2,3 miljoen kijkers! De Uitzendinggemist teller is op weg naar de 100 duizend en op Facebook meer dan 27 duizend omhoog gestoken duimpjes. Ook het zieltogende Hyves leek uit de dood herrezen. Maar liefst 587 verdwaalden op de digitale snelweg hebben met het aanschouwen van het spektakel op de Hofvijver het licht gezien!

‘Verendemolt’

Deze cijfers, waar elke televisiemaker van droomt zijn, voor de ‘ware gelovigen’ echter moeilijk te accepteren. ‘Waarom zitten die kijkers niet gewoon in de kerk?’ Eigenlijk bedoelen zij daar mee ‘jullie mogen helemaal niet kijken want God is van ons!’ Want  vergeet niet, Hij kijkt altijd mee. Blijkbaar ook naar NPO 1, de privé zender van Henk Hagoort. Of zoals een vaste bezoeker op de site van NRC schrijft: ‘het geloof wordt ook al verendemolt, ik weet niet of God hier allemaal wel zo blij mee is.’

Ja, de tijd heeft stil gestaan in deze geesten want ook het fenomeen van de beatmis en de film Jesus Christ Superstar komen weer boven drijven. Conclusie: als je het Woord op deze wijze brengt leidt dat echt niet tot meer gelovigen. Theologen Mirella Klomp en Kees de Groot, beiden verbonden aan de Universiteit van Tilburg, leggen wel de link naar deze tijd: ‘omroepen willen een sterke identiteit neerzetten, gemeenten willen zichzelf op de kaart zetten en de kerk wil het evangelie verkondigen.’

Bom onder toekomst

Op omroepgebied is THE PASSION nu een samenwerkingsverband tussen EO en de RKK, een zogenaamde 2.42-omroep die geen leden kent maar wel katholieken. Een fossiel uit het publieke bestel opgaand in 2015 in de KRO/NCRV. Tevens een bom onder de toekomst van THE PASSION want de NCRV en de KRO zijn inmiddels de goddeloze omroepen van De Rijdende Rechter en een Boer die een Vrouw Zoekt. Of neem Spoorloos, ook heel rooms, en Man bijt Hond en Hello Goodbye, beide toch heel herkenbaar door hun gristelijke identiteit. Twee omroepen die wel voor hun identiteit staan zijn de THE PASSION succespartners van nu, de EO en de RKK. Een woordvoerder van het THE PASSION productieteam over die win win samenwerking: ‘wij – de katholieken – zijn verantwoordelijk voor het beeld en zij –de protestanten- regelen het woord.’

Intocht Sinterklaas

Dat is gezien de kijkcijfers heel goed gelukt maar even intrigerend blijft de vraag wat THE PASSION in drie jaar tot een waar kijkcijferkanon heeft gemaakt. Qua live-evenement is het ondanks, de hypecreateurs van DWDD, echt niet meer dan de gemiddelde intocht van Sinterklaas of het verslaan van Koninginnedag. De regisseur volgt een man met een mijter op zijn hoofd, dan wel straks een meneer met een Argentijnse schone aan zijn zijde en in dit geval een kruis. Het idee is ook al niet nieuw want dat komt van de BBC. De werkelijke kracht van THE PASSION is dat het zo Hollands is. Het is jaren ’70 televisie die dankzij programma’s als Idols en The Voice een flinterdunne diepgang heeft gekregen. Net als in die programma’s worden emoties gestuurd en gedicteerd door de vorm. Men neme liedjes met een mooie melodie, wat bekende Nederlanders, een handjevol beeld en geluideffecten en de mensen worden geraakt. Daar is niets mis mee, het is zelfs je opdracht als maker als je een groot publiek wilt bereiken.

Maar terwijl Den Haag even zijn eigen Via Dolorosa na speelt vallen een dikke 3000 kilometer verderop, één, twee, drie keer, gelijk Jezus doden in een hartverscheurende burgeroorlog. THE PASSION houdt het op de retoriek van de film uit 1973 en het jaar toen Nederland nog gewoon Nederland was. Maakbaar, met een gulden en geen vreemde gasten. In die film speelde echter, heel gewaagd toen een Afro-Amerikaan, Carl Anderson de rol van Judas. Dat was in Den Haag Daniël Boissevain. In 2014 maar eens een ‘oorspronkelijk donkerhuidige bewoner van Afrika ten zuiden van de Sahara?’ uitnodigen?

Tekst en beeld: Ruud van Gessel

info@ruudvangessel

Mijn gekozen waardering € -

Geef een reactie