Het was een fascinerend moment toen één van de promotoren het woord kreeg en plotsklaps uit zijn stoel omhoog kwam, op de promovendus toestapte en hem ferm de hand drukte. Een touch! Hij ging weer zitten, maar vroeg een van de paranimfen precies hetzelfde ook te doen. Dit gedaan hebbende, was de vraag aan de promovendus of hij deze handdrukken verschillend had ervaren. Misschien vijandig versus vriendelijk?
Proefschrift
Velvet Varnish
De promotie van Gijs Huisman op 24 februari 2017 aan de Universiteit Twente was beslist zeer bijzonder. Om te beginnen was er dat dubbelduims dikke proefschrift met dat merkwaardig aanvoelend kaft (gecoat met een zogenaamde ‘velvet varnish, “beschermvernis met suèdegevoel”’). En dan de titel Social Touch Technology. In het lekenpraatje voorafgaande aan de verdediging, legde de promovendus uit dat zijn onderzoek allereerst een breed perspectief biedt op de zogenaamde haptische technologie voor sociale aanraking.
Aaien
Voor dat ‘sociale aanraken’ werd een mouwvormig device voor de onderarm ontwikkeld, bestaande uit een input- en een outputlaag. Iets groter dan de cuff van een bloeddrukmeter. De kern wordt gevormd door een twaalftal strategisch geplaatste actuatoren en sensoren. Die reageren op tast en ook de intensiteit daarvan. Dit signaal kan worden overgebracht naar een identiek device elders. Deze TaSSt (Tactile Sleeve for Social Touch) maakt zogenaamd vibrotactiel aaien mogelijk. In de studie naar ‘vibrotactiel aaien’ ging het om maar vier actuatoren die de ‘aaibeweging’ perfect voelbaar maakten. Het bleek al snel dat de snelheid van het aaien van belang was en een zeker optimum kende, althans voor een prettige sensatie. De simulatie van het zien aaien en dat tegelijkertijd voelen werd onderzocht door middel van augmented reality (AR). Vervolgens werden zelfs avatars ingezet. Dat onderzoek liet zien dat (gesimuleerde) tast een meerwaarde oplevert voor de waardering van een sociaal contact met een avatar.
Erotiek
De verdediging van het proefschrift gaf een aantal interessante inkijkjes in de materie. Overigens reageerden een tweetal opponenten via Skype (zie foto). Zo werd de vraag opgeworpen of het beslist nodig is om een zo nauwkeurig mogelijke imitatie van de werkelijkheid na te streven. Stel dat we deze tastervaring inbouwen in een schoen! Het gaat er immers om de ervaring van remote en being there zo dicht mogelijk bij elkaar te brengen? Ook was er discussie over de verschillende rol van tast bij verdriet en blijdschap. Blijdschap is moeilijker te simuleren omdat dit veel heftige bewegingen omvat. Maar ook is het duidelijk dat er verschillen zijn in aanraking tussen ouders en kind, man en vrouw, vrouwen onderling enzovoorts. Nog genoeg te onderzoeken! Bijvoorbeeld ook de mogelijke meerwaarde van tast-beeld combinaties, maar wellicht ook toevoegen van geluid. Stel ook dat je tast (touch) kan archiveren en playbacken! Ja, en toe kwam in de slotfase natuurlijk ook teledildonics, de erotische rol van tast ter sprake. Dat het daarbij gruwelijk kan misgaan bewijst het commerciële filmpje van condoomfabrikant Durex. Veel mogelijkheden voorziet de promovendus in de sfeer van storytelling en ook in de bioscoop.
Handdruk
De lezer zal wellicht benieuwd zijn hoe Gijs Huisman de handdruk van de promotor Ben Kröse heeft ervaren. Zeker niet anders dan die van de paranimf. Immers “wij kennen elkaar al wat langer”.
Vervolg: de Heybracelet
Wellicht wilt u weten wat de eventuele vervolgstappen zijn. Wat betreft Gijs Huisman kunt u op de website zien dat hij medeoprichter is van het bedrijf dat een device ontwikkelt in de vorm van een armband. Via kickstarter crowdfunding zijn er in no-time meer dan 1000 zogenaamde backers ingestapt bij Heybracelet. Waaronder uw auteur! Persoonlijk ben ik bijzonder benieuwd naar kansen voor ehealth en daarover wil ik graag contact houden met de kersverse doctor. Enkele jaren geleden sprak ik al eens met Frederic Petrignani die ook actief is met haptics en uiteindelijk met de Frebble op de markt kwam.
