Toen ik hem in 2021 interviewde naar aanleiding van zijn tweede Braziliaanse album, ‘Tanto Amor’, getuigde Teus Nobel al van zijn muzikale liefde voor Chet Baker. De Amerikaanse trompettist en jazzlegende was een van zijn eerste inspiratiebronnen. Als jonge musicus bewonderde Nobel eerst Michael Jackson, Miles Davis en de Brecker Brothers, met hun elektronica, gitaren en spektakel. Maar toen Nobel voelde dat hij terug moest naar de basis om het jazzvocabulaire echt onder de knie te krijgen, was daar Chet Baker. “Hij was heel duidelijk en transparant en speelde dingen die ik gemakkelijk kon spelen en uit mijn hoofd kon leren.”
In het afgelopen decennium nam Teus Nobel voornamelijk eigen composities op, afgewisseld met de Braziliaanse albums ‘Saudade’ (2019) en ‘Tanto Amor’ (2021). Zijn nieuwste album bevat nu voor het eerst een verzameling jazzstandards. Deze keuze eert het feit dat 40 jaar geleden Chet Bakers album ‘Someday My Prince Will Come’ (1983) uitkwam. Dit livealbum werd opgenomen in 1979 in het Jazzhus Montmartre, een jazzclub in Kopenhagen, en uitgebracht op het Deense SteepleChase-label. Dit album met name maakte aan het begin van deze eeuw de eerste stap naar het jazzvocabulaire voor Nobel mogelijk. Destijds transcribeerde hij solo’s en bootste hij Bakers geluid en frasering na.
Hoewel Teus Nobel later de werken en technieken van diverse andere trompettisten, zoals Clifford Brown, Woody Shaw en Ambrose Akinmusire, bestudeerde, heeft het lyrische en melancholische spel van Chet Baker altijd een prominente plaats ingenomen in zijn eigen muzikale benadering. Daarbij is de albumtitel ‘After Hours’ een knipoog naar de late of kleine uurtjes waarin deze jazzstandards doorgaans in cafés en clubs ten gehore werden gebracht.
‘After Hours’ werd in het voorjaar van 2023 opgenomen met een nieuw trio, bestaande uit Teus Nobel op trompet en flügelhorn, Tim Langedijk op gitaar en Thomas Pol op contrabas. Als gastsolist is altsaxofonist Benjamin Herman te horen.
‘Ze geven elkaar ruimte en gunnen elkaar dat ook’
Dan wordt er afgeteld en begint ‘After Hours’. Dat aftellen doet Teus Nobel letterlijk, voorafgaand aan het eerste nummer ‘Sad Walk’, een compositie van Bob Zieff. De trompettist verwijst hiermee deels naar het identieke begin van het genoemde Chet Baker album, maar bovenal wil hij de luisteraar direct de live sfeer van het album intrekken. De muzikanten namen gezamenlijk als groep op in één ruimte, namelijk de Blue Keys studio van de Vlaamse pianist Jef Neve, met wie Teus Nobel vaker samenwerkte. Er werd niet geknipt in de opnames om een zo spontaan en eerlijk mogelijk geluid te creëren.
Ook Tad Damerons ‘Gnid’ stond eerder op Chet Bakers livealbum uit 1983. Andere nummers op ‘After Hours’ zijn het ruim een eeuw oude ‘Look For The Silver Lining’ van Jerome Kern, Duke Ellingtons melancholische ‘In My Solitude’, het kwijnende ‘You & The Night & The Music’ van Arthur Schwartz (met een bijdrage van Benjamin Herman) en ‘It Never Entered My Mind’, een showtune uit de Rodgers and Hart musical ‘Higher and Higher’ uit 1940. Er is bewust gekozen om het repertoire niet te moderniseren, maar juist de kracht van de eenvoud te benadrukken. En wat straalt er een kracht uit de muziek. De interacties tussen de musici zijn geladen met speelplezier en positieve energie in overvloed. Ze geven elkaar ruimte en gunnen elkaar dat ook.
Op het album zijn twee eigen composities van Teus Nobel te horen. Van het voortstuwende nummer ‘Blues For Paul’ zijn zowel een trio- als een kwartetversie (met Benjamin Herman als gastsolist) opgenomen. Het nummer begint met een kenmerkend en warm basritme, als een knipoog naar de countryblues van legendarische artiesten als Blind Willie Johnson en John Lee Hooker. De solisten geven vervolgens allemaal hun eigen interpretatie van het bluesschema.
Een heel persoonlijk nummer van Teus Nobel is ‘No Goodbye’. De meditatieve compositie is een eerbetoon aan zijn vader, die in 2019 overleed. Het nummer is opgebouwd vanuit een prachtig geconstrueerd open raamwerk en heeft als doel om de onuitgesproken gevoelens die nabestaanden vaak ervaren wanneer ze geen afscheid kunnen nemen van een overledene, muzikaal weer te geven. Hierbij straalt het nummer het begrip ‘saudade’ uit, wat zowel troost als hoop biedt. Teus Nobel heeft eerder gezegd dat dit gevoel van ‘saudade’ in 2019 sterk aanwezig was voor hem. In dat jaar werd hij zowel vader als verloor hij zijn vader. Destijds gaf hij aan dat hij in gesprek was met een theater-impresariaat om het verhaal van het verlies van zijn vader en het vaderschap te koppelen aan de ‘saudade’ in zijn Braziliaanse albums, en dit naar het theater te brengen. Het plan is nog altijd het overwegen waard.
‘After Hours’ sluit af met een reprise van ‘Blues For Paul”, nu in een kwartetversie, met weer Benjamin Herman als gastsolist.
‘After Hours’ is een subliem album dat niet enkel geschikt is voor de late avonduren. De muziek weet een betoverende kracht te creëren die je meeneemt op een emotionele reis. Teus Nobel vertelt hierop zijn persoonlijk verhaal aan de hand van zowel eigen composities als die van anderen. Het avontuur begon met de ontdekking van een Amerikaanse jazztrompettist en deze ontdekkingstocht duurt nog steeds voort. Dit album is zonder twijfel een schot in de roos. Of zoals Jerome Kern ooit zei in ‘Look For The Silver Lining’, zoals Teus Nobel aanhaalt in het boekje bij ‘After Hours’:
A heart, full of joy and gladness,
Will always banish sadness and strife,
So always look for the silver lining,
And try to find the sunny side of life.
