‘Helemaal niet, nee. Het kon wel. Mijn moeder stamt wel van een muzikale familie. Een paar mensen hebben conservatorium gedaan. Eén oom is muziekleraar geworden. De rest heeft wel veel muziek gemaakt maar dat was meer voor vertier en vermaak. In mijn eigen gezin speelde mijn moeder piano, maar zij is op 43 jarige leeftijd overleden. Mijn twee zussen speelden piano, maar vaak omdat het moest en dat zorgde ervoor dat ik nooit aan een instrument begonnen ben.’
De toeschouwer is de sterWie zijn toch die mensen met wie je in de zaal zit? Welk verhaal gaat er achter die bestelling voor dat ene ticket schuil? In het kader van het dubbeljubileum van TivoliVredenburg in Utrecht portretteert het Cultureel Persbureau bezoekers van die gebouwen. Fanatieke bezoekers. Die met hun verhaal het beeld van een vernieuwend bouwwerk verrijken.
De 54-jarige zelfstandige trainer/coach weet nog wel wat zijn eerste concert was. ‘KC & The Sunshine Band. In 83 of 84 was dat denk ik. In de Grote Zaal.’ Geen onverdeeld genoegen voor de jonge Vossen. ‘Ik vond die Grote Zaal ontzettend saai.’
Zoon
Tijdens de jaren negentig kwam hij niet zo vaak in Vredenburg. ‘Dat ik nu zo vaak kom is eigenlijk pas sinds de heropening. Dat komt door mijn zoon. Daar waar ik zelf geen instrument bespeel heb ik die liefde wel over weten te brengen op één van mijn kinderen. En deze zoon zat op school zowel op musical, als toneel, als trompetspelen en hij maakte films. Als ouder heb ik hem naar heel veel concerten meegenomen.’
Alleen naar TivoliVredenburg? ‘Nou niet alleen hier. Hij gaat ook al vanaf z’n twaalfde elk jaar mee naar North Sea Jazz en regelmatig naar het Concertgebouw voor zowel jazz als klassiek.’
Dat is best opvallend voor een gemiddelde puber, geeft ook Vossen toe: ‘Dat kwam omdat hij daar zelf om vroeg.’ Zelf is hij niet zo vroeg met jazz begonnen als zijn zoon nu, vertelt hij: ‘Ik ben pas in m’n studententijd door een huisgenoot geïnfecteerd met de liefde voor jazz. Hij liet me hele simpele dingen als Count Basie en bluesplaten van Eric Clapton horen.’
Lunchconcerten
Terwijl zijn liefde voor de live jazz groeide, bezocht hij ook steeds vaker klassieke muziek. ‘Dat kwam door mijn tante die al bijna haar hele leven in Utrecht woont. Zij nam mij wel eens mee naar het lunchconcert hier op vrijdagmiddag. Daarna namen twee vriendinnen me voor het eerst mee naar het Concertgebouw. Via die route heb ik klassieke muziek leren waarderen.’
Vossen gaat nooit in zijn eentje naar een concert, maar een vaste uitgaanspartner heeft hij niet. ‘Meestal met vriendinnen. Dan zoeken we iets uit wat we allebei leuk vinden. Zo heb ik Barbra Streisand gezien in de Ziggo Dome.’ Hij lacht. ‘Ja, je komt overal als je van muziek houdt, hè.’
Hoe weet Peter Vossen eigenlijk wat er waar te halen is? ‘Ik heb op twitter een tijdje zo’n redactrice gevolgd van NRC die over jazz schreef. Maar ik lees verder geen kranten. Ik kijk achteraf wel eens naar wat iemand ervan vond.’
Facebook blijkt essentieel voor zijn uitgaansplannen. ‘Tot een paar jaar geleden maakten nog niet alle concertzalen goed gebruik van Facebook-evenementen. Dat vond ik jammer, want ik zie graag wie van mijn facebook-vriend(inn)en ook willen gaan, of geïnteresseerd zijn. Zo breng je elkaar op ideeën voor concerten en voorstellingen, waar je zelf misschien niet aan had gedacht of van op de hoogte was.’
‘Vooral bij het Nationale Ballet wilde men er niet aan, omdat de verantwoordelijke medewerker van het Nationale Ballet of van het Muziektheater het te veel werk vond, maar inmiddels zag ik laatst dat ze voor alle data voor de kerstvoorstelling eindelijk ook facebook-evenementen hebben aangemaakt. Net als TivoliVredenburg al een tijd doet. Ik vind evenementen een hele prettige functie van facebook. Dus daar waar mensen facebook de rug toekeren zal ik dat om die reden al niet snel doen.’
Buiten de bubbel
Het nieuwe gebouw bevalt hem goed. Vooral de mogelijkheid om iets van andere evenementen mee te krijgen: ‘Vaak is het hier zo, dat als je een kaartje hebt voor de één, je daarna nog elders binnen kunt lopen. Ik kon bijvoorbeeld na afloop van Sabrina Starke zo doorlopen naar Wicked Jazz Sounds. Normaal kost dat 15 euro, maar als je van een concert komt, kost het niks. Zo ben ik ook terechtkomen bij het Brasa Festival, een Surinaamse avond. Niet dat ik daar nou bijzonder veel interesse in heb, maar zo maakte ik wel een mooi concert van Denise Jannah mee.’
‘Hetzelfde met Catch Festival. Dat is een festival dat wat minder mijn smaak is, maar ik heb er een apart optreden gezien van Kyteman (Colin Benders, ws), die nu met synthesizers in de weer is. Dan mag je daar gewoon naartoe omdat het al een tijd bezig is en dan controleren ze dat kleine zaaltje waar je uitkomt niet. Ik vind het wel relaxed dat er niet zo streng wordt gedaan. Zo leer je ook iets nieuws kennen en dan koop je daar de volgende keer weer een kaartje voor. Zoals Wicked Jazz Sounds. De volgende keer neem ik een paar anderen mee en dan kopen we wel kaartjes.’
