“I saw the best minds of my generation gagged by the opiate of capital,
fallen angels busting for a budgetary fix,
established Christs nailed to cash or crucifix.”
Zo begint ‘How?’ van ex-Crass drummer Penny Rimbaud, een aanklacht tegen “greed and political irresponsibility which have led to the current climate crisis…”
Jeremy John Ratter (8 juni 1943), beter bekend als Penny ‘Lapsang’ Rimbaud, is een Britse schrijver, dichter, filosoof, schilder, muzikant en activist. Hij maakte deel uit van de performancekunstgroepen EXIT en Ceres Confusion. In 1977 was hij de mede-oprichter, drummer en ideologische mentor van de spraakmakende anarchistische punkband Crass, die in 1984 uit elkaar ging. Tot 2000 richtte hij zich bijna volledig op het schrijven. In 2001 keerde hij terug op het publieke podium als performance-dichter, naast de Australische saxofoniste Louise Elliott en een gezelschap van steeds wisselende jazzmuzikanten, kunstenaars en filmmakers, onder de noemer Penny Rimbaud’s Last Amendment.
Penny Rimbaud speelde in 2003 de Alan Ginsberg klassieker ‘Howl’ als onderdeel van het eerste Crass Agenda-evenement in de Vortex Jazz Club in Stoke Newington in Londen. Na de performance werd hem gevraagd om een herhaling van dat optreden te doen als onderdeel van het London Jazz Festival van dat jaar. Die versie is destijds live opgenomen, maar kon in verband met een auteursrechtenkwestie nooit uitgebracht worden. Dus schreef Penny zijn eigen ‘How?’ dat hij inmiddels vele malen live heeft uitgevoerd en dat nu op CD is uitgebracht. Rimbaud actualiseerde het werk en maakte er een kritiek op de Amerikaanse cultuur van na 11 september 2001 van. Over dit werk zegt Rimbaud: “In ‘How?’ heb ik geprobeerd om de aangeboren waanzin van de ‘Nieuwe Wereldorde’ te confronteren: het is, denk ik, een waanzin die zelfs Ginsberg niet had kunnen voorzien in zijn ergste nachtmerries.” Hoewel veel van de structuur en de geest van het originele werk behouden is gebleven, omvat ‘How?’ enkele belangrijke wijzigingen, waaronder de vervanging van ‘Mammon’ door ‘Moloch’, en het woord ‘wholly’ in plaats van ‘holy’ in de feestelijke ‘footnote’ van het gedicht. (bron: enacademic.com)
Begeleid door celliste Kate Shortt trekt anarchist voor het leven Penny Rimbaud op ‘How?’ fel van leer tegen “greed and political irresponsibility which have led to the current climate crisis…” ‘How?’ is een manifest, zoals nog maar zelden wordt gemaakt en/of gehoord. In drie kwartier ontleedt Penny Rimbaud de mechanismen van hebzucht en politieke onverantwoordelijkheid van de elite, de bourgeoisie, de onrechtvaardigheid die het gevolg is, de machinerie van oorlog, steeds opnieuw weer ingezet ter meerdere glorie van de machtigen der aarde – Penny Rimbaud’s desert island muziek is ‘War Requiem’ van Benjamin Britten. De dichter-performer is goed bij stem, meestal fel, soms ronduit punk, maar ook zijn zachte kanten, dromen en verbeeldingskracht (“Allen Ginsberg, I’m with you in dreams”) komen op ‘How?’ aan bod, adequaat begeleid door én in dialoog met het fabuleuze cellospel van Kate Shortt. Om dat oude hippiewoord te gebruiken (en laten we wel wezen, Penny Rimbaud is niet alleen een anarchist): Wow!
Penny Rimbaud – How?
One Little Independent / Konkurrent
Meer Penny Rimbaud:
Penny Rimbaud performs live ‘FOR THESE WHO DIE AS CATTLE’ – the war poems of Wilfred Owen. With Kate Shortt/cello and Liam Noble/piano. ‘The poetry is in the pity.’
