Natuurgeweld
Het ontstaan van het universum in het geheel en de aarde in het bijzonder. Daar gaat deze in zekere zin abstracte documentaire over. Met de diepe stem van Cate Blanchett als verteller. In het begin zien we allerlei hallucinerende lichtbronnen ontstaan in de ruimte. Gevolgd door beelden van watervallen, spuitende geisers, uitbarstende vulkanen, grillige wolkpartijen en ander natuurgeweld. Met bombastische muziek op de geluidsband.
Daarna ontstaat er leven, we zien eencellige wezens, die op kikkervisjes lijken, over het strand kruipen naar de zee. In het water bevinden zich allerlei wonderbaarlijke vissen, griezelige schepsels en een enorme school plankton die verdwijnt in de grote bek van een gigantische walvis.
Kunstmatig
Het leven van de organismen in het water wordt gevolgd door dinosaurussen. Geen echte uiteraard, want toen waren er helaas nog geen camera’s maar computer generated images (CGI). Hoe knap deze beelden ook gemaakt zijn, ze kunnen nooit wedijveren met echte beelden uit de natuur. Ook al zijn ze nog zo vakkundig gemaakt, het blijft kunstmatig. En het breekt bovendien de flow van de natuurbeelden.
Malick moest de niet bestaande beelden laten maken of kopen van National Geographic bijvoorbeeld, om de ontbrekende schakels in het ontstaan van de aarde te laten zien.
Van het leven op aarde zien we de dieren evalueren in apen en uiteindelijk naar de mens. Met al jaren geleden opgenomen scènes van acteurs die Neanderthalers spelen, mensapen met nogal amateuristisch spel in de woestijn.
Mens
Prachtig in beeld gebracht zijn beelden van zaadcellen en eicellen in de baarmoeder. Ook de natuur is majestueus, met de elementen water, lucht, aarde en vuur in een hoofdrol. Terrence Malick en zijn grote team cameramensen verzamelen bijzondere natuurbeelden. Zoals een gigantische walvis onder water, apen in een boom bij ondergaande zon, grillige zandvormen geslepen door de wind in de woestijn. Het is jammer dat Malick zijn hand overspeelt door die beelden te doorsnijden met kunstmatige beelden. Het wordt té veel. Net als ook de muziek vaak té zwaar aangezet wordt.
Ook de mens komt er bekaaid af. In het begin zien we wat beelden van down and outs in diverse steden. Daklozen, oude, mentaal en fysiek zieke mensen. Maar daar wordt verder op in de film niet meer op teruggekomen, dus vraag je je af waarom? Ik vermoed dat Malick aandacht wil geven aan de mensen aan de onderkant van de samenleving, maar dat is niet duidelijk.
The Tree of life
De liefdevolle, poëtische en tedere kijk van Terrence Malick op al wat leeft en bloeit maakte The Tree of Life zo’n uitzonderlijk diep ontroerende film. Gecombineerd met een zowel heel persoonlijk als universele benadering. En dat wordt hier gemist. Voyage of Time is een uitvoerig geresearcht wetenschappelijke documentaire in vaak schitterende natuurbeelden, maar een warm kloppend hart als in The Tree of Life ontbreekt.
Naar verluidt legt Malick nu de laatste hand aan de montage van zijn nieuwe film Radegund, waar hij terugkeert naar meer structuur in de plot. Of het een meesterwerk wordt of niet, een nieuwe film van Terrence Malick blijft een belevenis.
