‘Vorig jaar Thebe, nu TSN. Ik heb het allemaal al een keer meegemaakt. Ook toen was het net voor de feestdagen, daar houden ze geen rekening mee. En het is weer hetzelfde verhaal: geld tekort. Ik had bij Thebe een mooi contract, met mooie arbeidsvoorwaarden. Mij kunnen ze niets maken, dacht ik. En toen in ene kwam dat faillissement. Ik kreeg een klap van hier tot Tokio.
Ik kreeg een klap van hier tot Tokio
Ik ging bij TSN van 14 naar 10 euro netto per uur. Collega’s die geen kostwinner waren, zeiden: ‘Bekijk het maar.’ Maar ik ben alleenstaand. Ik heb allerlei luxedingen geschrapt: het telefoonabonnement, een deel van de autoverzekering, de rechtsbijstand bij DAS. Dit jaar ben ik in eigen land op vakantie geweest.
Ontslagen
Dat TSN nu in problemen komt is niet leuk, maar ik zag het aankomen. Ik wist dat het financieel krap was. En ik leef nu met het idee dat niets meer zeker is in het leven. Ze gaan heel veel mensen ontslaan, verwacht ik. Maar wie? Ik heb een contract dat in december afloopt. Maar dat zegt niet zoveel, dat geldt voor veel collega’s in Tilburg. Iedereen die van Thebe komt.
Ze moeten toch zorg blijven leveren hier. Tilburg is juist een van de weinige gemeenten die extra geld hebben vrijgemaakt voor de thuiszorg. Dus misschien heb ik geluk. Aan de andere kant: misschien worden dat straks allemaal alfahulpen. Zzp’ers.
Ik heb één jaar gratie gehad, zo voelt het. Wie weet mag ik straks aanschuiven bij die tienduizenden anderen in de ww. Ik krijg dan een uitkering op basis van mijn lagere laatstverdiende loon, helaas. Ik ben er laconiek onder. Als ik naar de verdommenis moet, dan ga ik toch wel. De vorige keer heb ik me zo druk gemaakt, en wat heeft het me opgeleverd? Niks.
Als ik naar de verdommenis moet, dan ga ik toch wel
Al tien jaar werk ik in de zorg. En dat wil ik blijven doen, ikke wel! Het contact met cliënten is leuk. Die zitten nu in de stress, natuurlijk. Ze zeggen: ‘Ik wil jou niet kwijt.’ Maar als er dan een ander komt, zijn ze daar net zo blij mee, hoor.
Toch moet een keer veranderen. Die bezuinigingen, dat kan niet goed blijven gaan. Dan krijg je mensen die gaan vervuilen of vallen, en dementerenden die een gevaar voor zichzelf zijn. De mantelzorgers zijn al overspannen. Er komt een keer een ander beleid. Maar wanneer, dat is de vraag.’
