Het reizen naar Antwerpen was al een nieuw avontuur op zich. Sinds 15 december 2024 rijden er meer treinen tussen Amsterdam en Brussel-Zuid. Nieuwe treinen, nieuwe treintijden, nieuwe tarieven. Waarbij een significant verschil bestaat qua tarief tussen reizen met de Eurocity en de Eurocity Direct. De Eurocity rijdt de oude route van de voormalige Beneluxtrein en stopt nog steeds in Breda en Noorderkempen alvorens in Antwerpen te arriveren. De Eurocity Direct slaat Breda en Noorderkempen over, is dus sneller en bijgevolg ook duurder. Onderstaande foto is van de Eurocity. Die rijdt met NMBS-materieel. Op de Eurocity Direct zet de NS gloednieuwe eigen treinen in.
Weerzien met Mattijs
Mattijs en ik zijn elkaar niet uit het oog verloren na mijn definitieve terugkeer naar Nederland, 28 augustus 2024. Online onderhouden we regelmatig contact. Toen ik hem informeerde dat ik de eindejaarswisseling in Antwerpen zou doorbrengen, stelde hij gelijk voor elkaar maandagavond de 30e te ontmoeten. Ik had niet verwacht dat hij de laatste twee dagen van het jaar in Antwerpen zou zijn voor zijn werk. Normaliter is hij met de jaarwisseling bij zijn gezin in Champlon in de Belgische provincie Luxemburg. Gelegen in het uiterste zuiden van Wallonië. We spraken af die maandagavond samen te dineren in een Italiaans restaurant, vlak bij de Frankrijklei waar ik verbleef in hotel Jamingo.
Het was druk in het restaurant. We zaten nog maar net of er vormde zich buiten de deur al een rij van mensen die op hun beurt moesten wachten om binnen te mogen komen. Terwijl ik mij over een pasta verde boog en hij zich te goed deed aan een vegetarische pizza namen we elkaars wederwaardigheden sinds mijn vertrek nog eens door. Hij is niks veranderd in zijn opvattingen en gedachtegang zoals die in het interview met hem uit 2022 naar voren kwamen. Na afloop van het diner togen we voor een laatste drankje naar café René. Een van de bekendste cafés in Antwerpen stad waar de gasten regelmatig spontaan een dansje wagen. Die avond was het er vrij rustig.
Wandelen door overbekende straten
De keuze voor hotel Jamingo aan de Frankrijklei was een bewuste. De Frankrijklei is uiterst gunstig gelegen tussen het centraal station en het begin van de Meir. Het zou mij niet veel tijd kosten om op die manier richting het historisch centrum te wandelen dat in december en rond oud en nieuw is ondergedompeld in Winter in Antwerpen met onder andere de kerstmarkt op verschillende locaties. Al was deze niet mijn primaire doel. De Antwerpse kerstmarkt ken ik nu wel. Ik heb er in al die jaren dat ik in de stad resideerde nooit veel tijd doorgebracht.
Na de aanslag op de kerstmarkt in Maagdenburg, 22 december, had ik nog minder animo om de ganse kerstmarkt af te lopen. Waar ik deze wel passeerde was de aanwezigheid van de Antwerpse politie zeer duidelijk zichtbaar. Overal stonden politiecombi’s geparkeerd. Te voet en te fiets hield de politie eveneens een oogje in het zeil. En dan noem ik niet eens degenen die niet openlijk de boel in de gaten hielden.
Het primaire doel van mijn buitenactiviteiten in Antwerpen op dinsdag 31 december was het verkennen van de directe buurt waar ik meer dan 18 jaar woonde. Jaren die uiteindelijk leidden tot inspiratie voor een boek over die buurt dat ik juli 2024 publiceerde. Dan hebben we het over Kipdorp en omliggende straten, het Hendrik Conscienceplein en omliggende straten en vooruit: ook de Meir. Hoe zou de buurt er vier maanden later bij liggen?
Mijn wandelroute op dinsdagochtend was als volgt: Frankrijklei- Meir-Eiermarkt-Groenplaats-Hendrik Conscienceplein-Kipdorp-Lange Nieuwstraat-Meir-Frankrijklei. Ik legde de route in goed twee uur af, met een royale pitstop in de Starbucks aan de Groenplaats (foto onder). Het Hendrik Conscienceplein naderend, hoorde ik de klanken van de klarinettist al. In lente en zomer luisterde ik veel naar hem. Op den duur kende ik zijn repertoire uit mijn hoofd. Normaal gaf ik hem ieder jaar een kleine financiële geste voor zijn kunnen. Dit jaar was het er niet van gekomen. Vanwege zijn poseren voor de foto vond ik dat ik hem alsnog iets moest geven dit keer. Ik bleef niet luisteren, want het was niet bepaald warm.
Ik liep door naar Kipdorp, slechts vijf minuten verderop. Even voelde ik de aandrang de centrale hal van het complex waar ik meer dan 18 jaar had gewoond binnen te stappen. Om te zien wie nu in mijn studio wonen. Ik wist al wel dat het een stel betreft. Ondanks dat er niemand te bekennen viel, vond ik het uiteindelijk ongepast. En wat moet je met die wetenschap? Op naar de Delhaize in de Stadsfeestzaal aan de Meir om drank in te slaan. Lang wachten bij de kassa. Ondertussen werd er ook nog van kassierster gewisseld. Mijn favoriete kassierster nam plaats. ‘Koekoek.’ ‘Hé, dat is een verrassing! Hoe gaat het?’ Er volgde een kort gesprek zoals dat gaat bij het afrekenen.
De wandeling had veel minder tijd in beslag genomen dan voorzien. Ik kende nog feilloos de weg en er was niet veel veranderd. De middag spendeerde ik grotendeels op mijn kamer, luisterend naar de Tijdloze 100 op Studio Brussel. Aan het eind van de middag liep ik nog kort rond op het stukje kerstmarkt op het Operaplein voordat ik mijn diner wilde oppikken. Hawaii Poké Bowl aan de De Keyserlei bleek al om 15:00 uur de deuren te hebben toegedaan voor 2024 en dat was wel mijn doel. Wat nu? De buren van Nobi dan maar. ‘We are closed. What do you want?’ Nou, omdat ik het was, bereidden ze nog snel een poké bowl zalm voor mij. Ik had geen vijf minuten later binnen moeten stappen. Het was net na 16:00 uur. De Antwerpse eettenten wilden duidelijk vroeg sluiten.
Rustig verblijf
Oudjaarsavond spendeerde ik op mijn hotelkamer. Ik had geen goesting een derde keer door de kou te gaan. De vuurwerkshow aan de Schelde was sowieso te ver lopen. En mijn hotelkamer was comfortabel genoeg. Luxe toilet- en doucheruimte. Behaaglijke verwarming die uit zichzelf hoger ging dan ik had ingesteld. Wat wil je nog meer als iemand die normaal nooit in de winter reist vanwege kou en kans op gladheid?
Na de oudejaarsconference van Pieter Derks, traditionele opzet maar inhoudelijk zeker sterk, legde ik mij te ruste. Gedurende twee avonden Antwerpen had ik tot zover welgeteld twee keer vuurwerk gehoord in de verte. Om middernacht hoorde ik het geluid van de jaarlijkse vuurwerkshow vanaf de Schelde. Kun je nagaan hoever de reikwijdte daarvan is. Na goed een kwartier was het gedaan. Voor de rest van de nacht geen geknal meer gehoord. Elders in Antwerpen was het minder rustig die nacht. Dat is niet ongewoon. Antwerpen is geen heilige stad. Mijn missie was in elk geval geslaagd. Ik wil niet weten hoe het in Houten is geweest.
Copyright foto’s: Johan Peters
