Weerzien wordt feestje voor Medunjanin

Haris Medunjanin keerde donderdag met Maccabi Tel Aviv terug naar de plek waar zijn loopbaan begon. Terug naar AZ. Terug naar Alkmaar.

Twintig kaarten had Haris Medunjanin geregeld voor zijn trouwste aanhang. Voor zijn vrienden uit zijn Alkmaarse jeugd, nog steeds zijn beste vrienden, voor zijn oude buren, voor zijn vriendin uit Tel Aviv, voor zijn zus, voor zijn moeder en voor zijn oom uit Sarajevo, de broer van zijn moeder. Ze zitten tijdens het duel tussen zijn oude club AZ en zijn huidige werkgever Maccabi Tel Aviv (1-2) gebroederlijk op een rijtje op de hoofdtribune van het Afas-stadion. Een Medunjanin-reünie.

Als Medunjanin met een geweldige pass over de verdediging van AZ de assist levert voor de openingsgoal van Maccabi, volgt een emotionele ontlading. Een oerkreet, een gebalde vuist en een handkus naar zijn geliefden. Hij krijgt applaus van zijn aanhang.

In de rust louter gelukkige gezichten in de Medunjanin-sectie. Oom Dzevat praat in de gracht onder de tribune na met Medunjanins vrienden en de vriendin. Zijn ogen glimmen van trots. “Ik ben speciaal voor deze wedstrijd overgekomen uit Bosnië”, zegt hij. De oom volgt Haris waar hij kan. Woensdag zat hij nog in de zaal bij de persconferentie. Dzevat spreekt behoorlijk Nederlands. Hij woonde vroeger ook in Alkmaar en zorgde ervoor dat zijn zus Sadeta, met haar kinderen Haris en Dzenana, na een lange vlucht voor de oorlog in voormalig Joegoslavië uiteindelijk ook in Alkmaar belandden. En bleven. Dzevat ging later zelf met zijn gezin terug naar Sarajevo.

Moeder

De moeder van Medunjanin woont nog steeds in Alkmaar. Voorafgaand aan de loting voor de groepsfase van de Europa League had ze al gehoopt op een confrontatie met AZ. “Laat het een keer Alkmaar zijn, dacht ik. En ja, ik was blij!”, zegt ze. Ze staat te genieten op de tribune. Een brede glimlach.

Haris Medunjanin, die AZ in augustus 2008 verliet, speelt bij zijn terugkeer in Alkmaar een uitstekende eerste helft. De warming-up belooft al veel, met twee schoten strak in de kruising. Zijn eerste balcontact in de wedstrijd betekent balverlies, maar daarna is bijna alles goed. Met als hoogtepunt zijn aandeel in het doelpunt van Ezequiel Scarione. Een pass zoals hij die kan geven met zijn fluwelen linkervoet. Medunjanin is overal. Dan weer staat hij centraal achterin voor de opbouw van achteruit, dan weer is hij voorin te vinden, klaar om uit te halen. Als hij een vrije trap wil nemen en de scheidsrechter fluit voor de rust, maakt Medunjanin met veel misbaar duidelijk dat hij het daar niet mee eens is. De Bosnische international wil nog wel even doorgaan.

Naast moeder op de tribune staat een eveneens trotse zus Dzenana. Ook een aanhanger van het eerste uur. Ze vertelt dat Haris zich prettig voelt bij zijn vrije rol bij Maccabi. De aanwezigheid van technisch directeur Jordi Cruijff en trainer Peter Bosz was een belangrijke reden voor haar broer om terug te keren naar Maccabi. Onder Bosz en nu onder Shota Arveladze is hij een vaste kracht bij Maccabi. Die lange serie wedstrijden doet de 31-jarige Medunjanin opbloeien. Haris is in de vorm van zijn leven. “Hij is beter, sterker en fitter dan ooit”, zegt zijn zus. “En hij scoort veel. Een doelpuntje in de tweede helft zou leuk zijn.”

De goal komt er niet. Hoewel, met rechts krult hij de bal nog wel in het net. Dan is er echter al gefloten. Medunjanin speelt een mindere tweede helft. “Ik wilde me bewijzen, liep heen en weer en was aan het einde van de tweede helft moe”, verklaart hij na afloop. Na de gelijkmaker van Robert Mühren komt de winnende goal van Maccabi niet van de linkervoet van Medunjanin, maar van die van Eyal Golasa. De Israëliër doet wat Medunjanin hem voor de wedstrijd voordeed. Hij schiet de bal hard in de kruising.

Gebalde vuisten

Als de zege van Maccabi binnen is, wendt Medunjanin zich opnieuw tot de tribune met bekenden. Twee gebalde vuisten. Hij schudt handjes en knuffelt aan de zijlijn en dat gaat verder in de catacomben met medewerkers van AZ. “Het is een emotionele avond”, zegt hij. “Ik heb hier mooie tijden beleefd.”

Van alle bekenden is Ron Vlaar de bekendste. Samen doorliepen ze meerdere jeugdteams in Alkmaar. In het seizoen 2003/2004 werd de A1 van AZ met Vlaar en Medunjanin nog tweede achter Ajax in de Eredivisie voor A-junioren. Medunjanin werd verkozen tot beste speler van het seizoen. Ze stroomden samen door naar de A-selectie van AZ en werden twee keer Europees kampioen met Jong Oranje. Het is een vrolijk onderonsje. Vlaar kon vanwege zijn kuitblessure niet meedoen tegen Maccabi, maar de verdediger van AZ heeft wel een shirtje met zijn naam in zijn hand. Hij geeft het aan Medunjanin.

Nadat Medunjanin de media te woord heeft gestaan, is het weer tijd om te gaan. Het feestje is voorbij in Alkmaar, maar gaat nog even verder in het Van der Valk-hotel in Akersloot, het verblijf van Maccabi in Nederland. Daar wachten donderdagnacht ook weer zijn familie en vrienden. Laat wordt het niet, want vroeg in de ochtend vertrekt Maccabi weer richting Tel Aviv. Om zich klaar te maken voor de thuiswedstrijd tegen AZ over twee weken. Een nieuw weerzien.

Mijn gekozen waardering € -