Ik kijk door de bespatte ramen en zie de wolken aan me voorbij jagen. Heel bijzonder is dat niet, want in het Caribische gebied ontwikkelen wolken vrijwel continu een hoge snelheid, dus ik ben eraan gewend. Het waait bij vlagen hard, dat zie ik wel aan de bomen. Ik ging zojuist even naar de supermarkt en dit keer koos ik ervoor om maar met de auto te gaan. Fietsen met wind tegen is gewoon ruk, dat went nooit. En de kans om een nat pak op de koop toe te krijgen, nee hoor. Ik liet de fiets mooi in de schuur.
De wegen lagen bezaaid met takjes en bladeren. Ik kreeg een flinke tak op het dak van mijn auto ook, zo te horen aan de knal. Toch maar effe gekeken of er geen deukje in zat en dat was gelukkig niet het geval. Niet dat ik zo’n autofreak ben, maar dit vehikel moet straks terug naar de garage waarvan ik hem tegen een vriendenprijsje huur. Het liefst schadevrij natuurlijk. Het voordeel van harde wind, zoals we dat op Curaçao gewoon zijn, is dat de buien maar kortstondig zijn. Het voordeel van Nederland is dan weer dat er niet zoveel water valt als in het Caribisch gebied.
En dus schijnt nu het zonnetje weer. Code geel is weer even naar de achtergrond gedrongen, voor de regio Midden-Brabant in elk geval. Al bij al mogen we niet klagen over het weer. We kwamen vorig jaar augustus op een regenachtige dag aan, maar daarna hebben we gedurende het restant van augustus en in de maanden september en oktober echt prachtig weer gehad. Ik ging gewoon door in mijn korte broek, zoals ik dat vanuit Curaçao gewend was.
Zo eind oktober kon die wel de kast in en moest ik de lange broeken uit de koffer halen. Voor truien moest ik naar de winkel, want die had ik niet meer. Ik had nog wel een herfstjasje en daarmee heb ik gedaan tot de Kerst. Toen schafte ik me eindelijk toch maar een winterjas aan en ik ervoer direct hoezeer ik mezelf tekort had gedaan door maar rond te blijven lopen in dat herfstjasje. In januari kregen we ook nog wat sneeuw. Gelukkig maar, want dat wilde ik ook graag weer eens meemaken. En oh, ik was het bijna vergeten, maar wat ziet de wereld er prachtig uit onder een sneeuwlaagje! En wat gaaf was het om met mijn zoontje lekker vanaf heuveltjes naar beneden te sleeën en sneeuwballen te gooien. Ja, boys will be boys!
Inmiddels hangt de winterjas alweer een week of vijf ongebruikt aan de kapstok. De maand mei was mooi en juni is ook prachtig begonnen. Ik ben benieuwd hoe het verder gaat. Kortom, het Nederlandse weer is me bepaald niet tegengevallen. Ik was onderhand alle commentaar van de mensen op Curaçao gaan geloven, als zou het in Nederland altijd regenen en heel vaak ‘heul erg koud’ zijn. Dat valt allemaal wel mee, weet ik nu weer. Ik vond het leuk om de seizoenen weer mee te maken, al blijf ik erbij dat zo’n herfst en winter van mij elk best een maandje mogen duren, dan vijf maanden lente en vijf maanden zomer. Zoiets. Maar zo af en toe een beetje fris, dat is best lekker.
Voor die frisheid ben ik straks op Curaçao weer aangewezen op de airco, óf op een tripje naar Bogotá. Ook geen straf. En ook dáár heb ik dan weer te maken met code geel, in serieuze vorm. De code geel zit ‘m in Nederland wat mij betreft vooral verpakt in groene of bruine flesjes van het merk Heineken, Amstel, Grolsch, Brand of wat dan ook. Of liever nog: doe mij maar een code geel van de tap!
