En daarna ook nog eens van de minister. Mocht hij rond elf uur ‘s ochtends op maandag 18 november nog iets over hebben gehad van de bravoure waarmee hij vrijdag 15 november in de Volkskrant de populistische VVD-lijn had ingezet, om 15:32 was daar niets meer van over. Alle punten waarmee hij namens de partij van de premier had willen scoren bleken niet relevant, onwaar, allang uitgevoerd of toch al in de planning te liggen.
De Kamer liet hem wegkomen met een troostprijs. Het Fonds Cultuurparticipatie, dat precies bedoeld is voor de carnavalsvereniging van Zundert waarvoor Aartsen zich inzette, zal bij de subsidies voor immaterieel erfgoed nog meer extra aandacht hebben voor ‘volkscultuur’. Deden ze al, maar nu nog meer meer. Aartsen trots. Toen de minister hem op het matje riep over zijn aanval op de elite van het Concertgebouw krabbelde hij volledig terug. Zij, ook met Brabantse roots, zou graag met hem het carnaval bezoeken, als hij met haar naar het Concertgebouw zou komen. Daarop volgde een wat gênant grapje over franse wijn van de VVD’er, waarop de minister chagrijnig terug beet dat ze daar best vaak VVD’ers tegenkwam.
Zwarte pegida
De deconfiture van de beginnende cultuurwoordvoerder was bijna te pijnlijk om aan te zien. Ze werd eigenlijk alleen nog maar overtroffen door de voorspelbare vertoning van PVV-‘strateeg’ Martin Bosma. Hij maskeerde zijn gebrek aan kennis van de kunstmaterie in een honderd keer herhaalde tirade vóór Zwarte Piet en Pegida, en tegen zwarte mensen. Vooral als die laatsten het Slavernijmuseum niet in het licht wilden stellen van de Barbarijse zeerovers, die galeislaven hadden. Zijn motie om een monument op te richten voor de Dokkumer blokkeerfriezen haalde geen meerderheid en Bosma verliet met staart tussen de poten de Groen van Prinstererzaal.
Voor het overige was het gezellige samenzijn in het Tweedekamergebouw vooral een soort vervroegde sinterklaasviering. Er waren verlanglijstjes die niet al te ingewikkeld waren en er was zelfs een gedichtje, uitgesproken door Lodewijk Asscher. En er waren kadootjes.
Zo zijn er nu meer werkbeurzen voor kort afgestudeerde makers. In plaats van de 50 per jaar tot nu toe, kunnen nu 75 jonge makers een beroep doen op de pot waarmee ze een eenmalige bijdrage van 19.000 euro kunnen krijgen. Slagen ze erin om daarmee een gevestigde maker te worden, kunnen ze in aanmerking komen voor een vierjarige beurs van 38000 euro. Het maximum aantal mensen dat daarvoor in aanmerking kan komen is ook met 25 verhoogd naar 125. Maar er is meer, zoals een meester-gezelregeling en een ontwikkeltraject voor urban artists.
Fair practice
Wat ook duidelijk werd is dat het Minister van Engelshoven ernst is wat betreft de code fair practice. Het is nog steeds haar bedoeling om die code op te nemen in de subsidievoorwaarden. Bij het huidige budget voor de kunsten zou dat een forse verlaging van het aanbod aan producten betekenen. Daarom wacht de minister nog op advies van de Raad voor Cultuur en belangenorganisatie Kunsten ’92, die beiden hard aan het werk zijn om de schade te beperken.
Grootste surprise was er voor de Partij voor de Dieren. Hun verzoek om voortaan bij overheidsgelegenheden standaard vegetarisch eten aan te bieden werd door de minister omarmd. Voortaan zal bij recepties van het ministerie van OCW de vleesliefhebber speciaal om vlees moeten vragen, als hij niet akkoord is met vegetarische snacks.
Woekerverkoop
Wat niet gehonoreerd is, is de breed door kamer geuite wens om iets te doen tegen de woekerverkoop van festival- en concertkaartjes. Het was de SP die zich daar het stevigst voor inzette, maar minister Ingrid van Engelshoven was niet bereid om woekerverkoop bij wet te verbieden. Volgens haar heeft nationale wetgeving geen zin, omdat de verkopers vaak internationaal opereren. Op twitter, waar ons verslag veel belangstelling trok – ook in de kamer zelf – wist men echter te vertellen dat de internationale handel zich juist op Nederland concentreert. Nederland heeft namelijk als enige nog geen wet die dat verbiedt.
De meeste moties die de partijen indienden worden binnenkort in stemming gebracht. De aanbevelingen en wensen zullen daarna deel uitmaken van het pakketje dat Ingrid van Engelshoven naar de Raad voor Cultuur zal sturen in de zogenaamde ‘adviesaanvraag’. Dan wordt het in het voorjaar van 2019 weer spannend. Met hoogstwaarschijnlijk een nieuwe cultuurwoordvoerder van de VVD.
