Schrijft op Mallorca over groen en eenvoudig leven, klimaat, natuur, (Spaanse) politiek, mensen- en dierenrechten. Voorheen jurist in Nederland. Ook te volgen op haar blog www.evalunes.com
Wil je mijn werk steunen? Laat je waardering dan blijken door een donatie te doen! Zo kan ik mijn werk voortzetten en help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.
Fietsend over Mallorcaanse landweggetjes zie ik een lijn met lichtjes in de avondlucht: inkomende vliegtuigen. Met een tijdspanne van zo’n 90 seconden tussen ieder toestel zijn de vliegtuigen allemaal onderweg naar Palma. Het Spaanse eiland is weer een hot spot deze zomer, maar een toenemend deel van de eilandbewoners is er allesbehalve gelukkig mee en luidt de noodklok.
Nederland en herdenken. Anno 2024 is er steeds wat beroerds aan de hand als het om herdenken van inktzwarte bladzijden in onze geschiedenis gaat. Nationale Holocaust Herdenking op 27 januari. Dodenherdenking op 4 mei. En nu de dag van de Nationale Herdenking Slavernijverleden, ook wel Keti Koti genoemd, op 1 juli. Wie mag er spreken, wie een krans leggen, wie mag aan tafel, wie is goed genoeg? De verwikkelingen en emoties lopen zo hoog op dat het doel van de dag volledig ondergesneeuwd raakt en dat is doodzonde.
Beste Esther Ouwehand,
Als één van de langstzittende parlementariërs in de Tweede Kamer ken je inmiddels het klappen met de zweep zou je gerust kunnen zeggen. Onvermoeibaar de strijd aangaan in de Nederlandse politiek om dieren een stem te geven, het is jou op het lijf geschreven. Samen met Marianne Thieme schopte je het daarom bij mij tot een soort heldinnen-status. Zwemmen tegen de stroom in, hoofden die uitstaken boven het maaiveld. Ja, dát is nou hoop, lef en trots! En ik overdrijf niet als ik zeg dat je na het vertrek van Thieme mijn rots in de politieke branding was, mijn hoop en vertrouwen. Maar sinds enige tijd merk ik dat er een andere koers gevaren wordt.
Kent u de klassieke film noir uit 1944 met Ingrid Bergman, waarin ze een jonge vrouw vertolkt die zonder dat ze het weet met de moordenaar van haar tante getrouwd is en door wiens psychologische manipulatieve spelletjes ze denkt dat ze langzaam gek aan het worden is? Gaslight heet de film. Daar komt dus het woord gaslighting vandaan. Psychologische manipulatie. Bijna altijd bewust. Keihard liegen, de schuld verschuiven, ontkenning, zeggen dat je overdrijft of hysterisch doet, zijn zoal de tactieken van de pleger. Het doel van gaslighten is om de ander te laten twijfelen aan zichzelf. Dit fenomeen hoeft zich niet alleen binnen relaties af te spelen, ook in de (sociale) media komt het voor.
Tussen al het geweeklaag over de Nederlandse, radicaal-rechtse coalitie valt er gelukkig nog steeds wat te lachen in Den Haag. Kort geleden zag ik in een video Thierry Baudet namens Forum voor Democratie in de Tweede Kamer brallen dat we vooral méér vlees moeten eten, want dierlijke producten zijn essentieel voor een goed dieet. En die vervelende “vegetarisering” gepaard met de “feminisering van de Europese mens” daar is Forum van Democratie faliekant tegen. Lang leve het machismo!
In een tijd van giftige retoriek, vooral op de sociale media, naar aanleiding van toenemende jodenhaat in Nederland wil ik het eerst nog hebben over de dieren in de Nederlandse veehouderij. Het zijn onderwerpen die deze dagen mijn bloed doen koken. Bloed kookt, omdat er een dodelijke cocktail van onverschilligheid en minachting uit spreekt.