Wil je mijn werk steunen? Laat je waardering dan blijken door een donatie te doen! Zo kan ik mijn werk voortzetten en help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.
Ik ben van de generatie X. Tussen babyboomers en de patatgeneratie in. Met dat geluk dat ik in een vooruitstrevend gezin werd opgevoed. Ik had de kansen en de skills om me lichamelijk en geestelijk te wapenen. Om weerbaar te zijn. Dat was en is niet elke vrouw gegeven, ofwel vanwege haar karakter, maar nog veel vaker door aangedaan (seksueel) geweld in alle soorten en maten.
Vrouwen hebben er meer moeite mee gehoord te worden dan mannen. Al decennialang toont onderzoek aan dat ze vaker worden onderbroken wanneer ze spreken, zowel door mannen als door vrouwen.
Roger Ailes, de voormalig directeur van de Amerikaanse zender Fox News, overleed in mei 2017. Zijn laatste kunstje als republikeinse spindoctor en oprichter van FOX-news had hij zojuist geflikt: Donald Trump zat in Het Witte Huis. Hij heeft er niet lang van kunnen genieten, want voor zijn plotse dood een half jaar na de verkiezingen, was hij inmiddels ook al ontslagen bij zijn eigen news network.
In 2015 maakte Sarah Cooper een ongebruikelijke career move. Ze had achtereenvolgens bij Yahoo! en Google goedbetaalde functies in “user experience design” (UX), maar zegde haar baan op om haar droom na te jagen, namelijk: comedy.
De metafoor “glazen plafond”, om de onzichtbare barrière aan te duiden die vrouwen weerhoudt van een topcarrière, werd in 1978 voor het eerst gebruikt. Het was Marilyn Loden die de term dropte tijdens de Womens Exposition in New York. Zij was destijds een van de weinige vrouwen in een hoge HR-positie voor telecombedrijven in New York. In de jaren tachtig werd ook wel de uitdrukking “mommy track” gebruikt: jonge vrouwen die wel werkten, maar minder serieus werden genomen dan mannen of oudere vrouwelijke collegas, omdat werkgevers toch verwachtten dat ze moeders gingen worden. Ze hadden immers de ideale leeftijd en zouden binnenkort wel vertrekken om voor de kinderen te gaan zorgen.
Ruim 50 vrouwen uit het Afrikaanse Congo hebben hulpverleners van de WHO en andere ngo-organisaties aangeklaagd wegens seksuele uitbuiting en misbruik tijdens de ebola-crisis tussen 2018 en zomer 2020. Veel chauffeurs van hulporganisaties en lokale ngo-medewerkers bevestigen de beschuldigingen. De vrouwen spreken van oneerbare voorstellen, seks in ruil voor een baan of het dreigement ontslagen te worden indien ze weigeren. Daarbij: ze kregen contracten van korte duur en verdienden 50 tot 100 dollar per maand, het dubbele van een gemiddeld Congolees loon. De veelheid aan gelijksoortige getuigenissen toont aan dat deze misselijkmakende praktijken wijdverspreid zijn. De slachtoffers werkten als kok, schoonmaker of waren collega-hulpverleners.