Een actualiteit staat zelden op zichzelf, die komt voort uit context. Daarom reist Anthon Keuchenius (1964) graag rond, ongeveer tussen Heuvelrug en Jemen, om die context in tekst en beeld te brengen. Liefst ruim voor- of nadat die actualiteit zich voordoet. Of waar anderen hem laten liggen.
Wil je mijn werk steunen? Laat je waardering dan blijken door een donatie te doen! Zo kan ik mijn werk voortzetten en help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.
Groot nieuws van de internationale persbureaus: de Saoedische coalitie in de strijd tegen de houthi’s legt de wapens (voorlopig) neer. En nodigt de houthi’s uit voor digitale vredesbesprekingen. Het was zelfs het een-na-belangrijkste item in het ochtendjournaal op Radio 1. Maar wat zijn de achtergronden van deze plotselinge stap tot vrede?
Aart Staartjes (1938) moest barriëres slechten om als acteur in de televisiewereld precies op zijn plek te vallen. ‘Ik heb daar geleerd: er moet altijd iets lastigs in zitten. Het moet een beetje controversieel zijn. Het moet een beetje schuren.’ (1739 woorden, 12 beelden)
Vandaag kiest Algerije uit een vijftal oudgedienden een nieuwe president, maar het volk zal ook deze verkiezingen boycotten. Waarmee de spanning tussen het oude regime en de jonge bevolking verder oploopt. Vier locatieportretten om zowel de stagnatie, het verzet alsook de uitzichtloosheid en migratiedrang in politiestaat Algerije in beeld te brengen.
In week 22 kiest de VN voorlopig voor de Houthi’s als gesprekspartner, staat de boedelscheiding tussen Noord en Zuid in de steigers en komen we even terug op prestigieuze journalistenprijzen, een interessante kaart en een mooie foto uit Aden.
Een samenvatting met verwijzingen, van het laatste nieuws uit het verre, vergeten Jemen. Over het opschorten van noodhulp, over hoopvolle bewegingen in de belegerde havenstad Hodeidah en over drones die Houthi’s naar Saoedie Arabie sturen.
Op het Jemenitische vasteland woedt een wrede oorlog, maar op het Jemenitische wondereiland Socotra heerst vrede en staan de donoren te dringen. Daar weet de kwetsbare natuur – voorop de fameuze drakenbloedboom- vooralsnog niet van te profiteren.