Net als je denkt het wel te weten wat betreft de neoklassieke pianogolf van de laatste jaren is daar Tom Rogerson. Hij woont in het Engelse Graafschap Suffolk, waar trouwens ook Brian Eno een optrekje heeft.

Het album Regards to the End van de klassiek geschoolde Amerikaanse violist, zanger, componist, producer en videokunstenaar Emily Wells werd opgenomen in 2020-21, het eerste Covid-19 pandemie-jaar. De muziek kent onmiskenbaar etherische momenten, maar valt vooral op door de hartstochtelijkheid van het inlevingsvermogen en de alleszins gerechtvaardigde woede.

Met het album “Outcast” breekt het Matangi Quartet een lans voor artistieke vrijheid en muzikale zeggingskracht. Zij geven met hun uitvoering van werken van Alfred Schnittke (1934-1998), Valentin Silvestrov (1937) en Dmitri Shostakovich (1906-1975) een stem aan het stil verzet van de muziek van deze componisten.

Disassembler is een hernieuwde samenwerking van de (analoge) ambient musicus en medeoprichter van This Will Destroy You, Christopher Royal King en de elektroakoestische componist, violist en software-ontwikkelaar Christopher Tignor.

Drie weken al luister ik bijna alleen maar naar het album ‘Eden’ van de Amerikaanse mezzosopraan en superster Joyce DiDonato en eigenlijk zou deze ene mededeling voldoende moeten zijn. Einde recensie.

Als ik muziek wil horen maar niet goed weet waar naar te luisteren, zet ik een plaat op van trompettist Miles Davis (1926-1991). Miles is altijd goed. Er is in zijn oeuvre altijd wel een album of concert te vinden dat aansluit bij de stemming van de dag, een persoonlijke emotie of desnoods het weerbericht. Ruim dertig jaar geleden, in december 1991, een paar maanden na zijn overlijden, componeerde ik voor muziekblad OOR een uitgebreid In Memoriam over leven en werken van de trompettist.