Wie in de Brabantse stad Tilburg jazz zegt, kan niet om Paradox heen. Het podium heeft een welhaast legendarische status, en niet alleen in Tilburg, maar tot ver daar buiten.

De Russische componist Igor Stravinsky (1882-1971) is een van de geweldenaren van de twintigste eeuw.

Bas- en baritonsax zijn in de saxofoonfamilie als oude treinlocomotieven, solide gebouwde machines uit de smidse van Hephaestus, de Griekse god van het vuur en maker van wonderbaarlijk ingenieuze wapens, gereedschappen en voorwerpen.

Veel jonge pianisten van nu zijn opgegroeid met interesse en talent voor de piano en klassieke muziek, maar ook met pop, rock, jazz en improvisatie, met synthesizers en elektronische instrumenten. En dat willen ze ons laten weten ook. Het belangrijkste uitgangspunt van hun muzikale avonturen is, naast nieuwsgierigheid, de eigen intuïtie vertaald in een persoonlijke ontdekkingsreis.

De Griekse componist Mikis Theodorakis gaf de wereld ‘Zorba de Griek’ en deed hele volksstammen toeristen de sirtaki dansen. Maar er was meer dan alleen maar filmmuziek. Vandaag, op de dag van het bericht van zijn overlijden, licht ik er twee composities uit die mijn leven sterk hebben bepaald: ‘Mauthausen Trilogy’ (ook wel: ‘Mauthausen Cantata’) en ‘Canto General’.

De muzikale ontwikkeling van Matthew OConnell, die opgroeide op een boerderij in Palmyra, Indiana, liep van een passie voor “metal drumming” naar punk en hardcore en leidde vervolgens via een studieprogramma wiskunde in Hongarije tot experimenten met elektronische muziek in de Kitchen Budapest – een collectief van kunstenaars, theoretici en programmeerders.