Vanaf 18 januari staat Den Haag in het teken van Winternachten. Dat is volgens ons het leukste literatuurfestival van het westen van Nederland. Het gaat dit jaar onder meer over Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap, de lijfspreuk van de Franse Revolutie. Maar ook over Karl Marx. Onder het motto ‘we the people’ gaat het tijdens Winternachten dus over populisme en afscheiding, over collectiviteit en individualisme. Kortom: hoe kijken schrijvers uit landen als India en stadswijken als de Schilderswijk aan tegen de verwarrende wereld van vandaag.

Een van de leuke dingen van Frankrijk is dat het niet aangeharkt is. Op elk fietstochtje, of wandeling over dat overwoekerde pad dat zo mooi begon, kun je zomaar tegen een ruïne aanlopen. Zo’n ruïne waar wij hier in Nederland al gauw een attractie van zouden maken, als we het stukje onbeheerd vastgoed niet allang zouden hebben gesloopt om plaats te maken voor een boetiekhotel.

Tijdens de komende editie van Writers Unlimited/Winternachten in Den Haag komen twee schrijfsters langs die met hun werk en hun succes voor spannend nieuws zorgen. Fatma Aydemir, journaliste uit Berlijn, schreef met ‘Ellebogen‘ een schurend debuut over een Turkse meid die wat minder goed op haar toekomst voorbereid is dan iedereen zou willen. De Parijse auteur Leila Slimani won in 2016 de Prix Goncourt met haar roman ‘Een zachte hand‘. Daarin beschrijft ze hoe een kinderverzorgster uiteindelijk tot kindermoord komt op de kinderen die ze onder haar hoede heeft.

Twee mannen. Niet eens zo heel erg gespierd, niet eens zo heel erg stoer. Maar wat een dokwerkers. En wat een eenvoud om iets heel moois te vertellen. De een rolt zichzelf op als een steen en de ander rolt die steen een berg op. Die berg bestaat uit podiumdelen die elk zeker een halve meter in hoogte van elkaar verschillen. En die steen werkt op geen enkele manier mee, dus die jongen die het tillen doet, tilt ook echt steeds 80 kilo de berg op.