De interesses van Geert Jan Darwinkel zijn legio. Van (Amerikaanse) sport, tot film, human interest, lifestyle, muziek en reizen. GJ is old skool, maar toch reuze bij de tijd.
Wil je mijn werk steunen? Laat je waardering dan blijken door een donatie te doen! Zo kan ik mijn werk voortzetten en help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.
Colin Kaepernick zette zijn footballcarrière op het spel dankzij zijn #TakeaKnee statement. Maar hij was zeker niet de eerste die het sportveld gebruikte om rassenongelijkheid aan de kaak te stellen. In 1968, op de Olympische Spelen van Mexico City, gingen drie Black Power-demonstranten hem voor. Drie? Jazeker. Ook de witte Australiër Peter Norman deed mee. En ook hij betaalde hiervoor een prijs. Hierbij zijn (vergeten) verhaal.
Het is deze week precies 35 jaar geleden dat de zaak rond de vermissing van Digna van der Roest (9) werd opgelost. Naar het Groningse meisje werd ruim een jaar lang met man en macht gezocht. Tevergeefs, want ze bleek al op de avond van haar ontvoering te zijn vermoord. Reconstructie van een zaak die Stad en Ommeland vijftien maanden in z’n greep hield.
De National Football League staat weer op punt van beginnen, en heel Amerika houdt de adem in. Want hoe gaan de spelers straks reageren op vlag en volkslied? En hoe reageert de NFL daar dan weer op? Niemand minder dan president Donald Trump heeft de verhoudingen alvast op scherp gezet.
BlacKkKlansman is typisch zo’n film die zó over the top lijkt, dat het wel waargebeurd moét zijn. Eigenlijk past de nieuwste van regisseur Spike Lee – één van zijn beste werken volgens velen – dus prima in het huidige tijdsbeeld.
Je had Jordi Cruijff, Gert van Hanegem, en Youri Mulder. Zonen van Grote Voetballers. En midden jaren negentig was daar ineens Richard Vennema. Zoon van Tonny van Leeuwen, een godheid in Groningen en omstreken. “Hij wordt soms op zó’n enorm voetstuk geplaatst, dat ik denk: kan ’t een béétje minder?”
Men neme aan camera en een skateboard, en men trekke zeven maanden lang dwars door Afrika. Pim van der Wardt (29) uit het Drentse Ansen voegde de daad bij zijn droom, toog al skatend door achttien Afrikaanse landen, en kwam terug met een slordige 250 uur aan film. De docu moet in 2019 af zijn. “Een permière op het IDFA zou tof zijn.”