Johan Peters is een freelance journalist/redacteur die tijdelijk vanuit Houten werkt. Zijn interesses zijn breed. Op Reporters Online zal hij voornamelijk publiceren over actuele zaken. Nationaal en Europees, met daarbij bijzondere belangstelling voor de landen in Oost-Europa. Verder zullen de stad Antwerpen en het land België geregeld de revue passeren, aangezien hij 18 jaar in Antwerpen heeft gewoond en de stad/het land dus zeer goed kent. Een van de overige hoofdonderwerpen die hij behandelt, is leven met een beperking. Rond dat thema heeft hij een aparte website gecreëerd: https://mensenmeteenbeperkingaanhetwoord.nl/
Wil je mijn werk steunen? Laat je waardering dan blijken door een donatie te doen! Zo kan ik mijn werk voortzetten en help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.
Ik keek op oudjaarsavond naar de eindejaarsconference Flitsbezorgd van Dolf Jansen op YouTube. Tussen de vele actuele grappen zaten ook een paar mislukte grappen over Duitsers. Grappen refererend aan de tijd van het naziregime. Ik vroeg mij af waarom cabaretiers bijna 80 jaar na het einde van de oorlog nog steeds zulke foute grappen blijven maken.
Op 18 mei dit jaar overleed mijn moeder in Rotterdam. De laatste jaren had ze beginnende Alzheimer en ook haar fysieke conditie ging achteruit. Dat laatste is haar noodlottig geworden. Ik ben jarenlang tevergeefs bezig geweest om te proberen terug te keren naar Rotterdam om dichter bij haar te wonen. Nu is er geen dringende reden meer voor een terugkeer. Daarom maakte ik eind december een trip to memory lane. Als een soort van afscheid van Rotterdam en de locaties die veel in mijn leven hebben betekend.
Met het overlijden van mijn moeder in mei dit jaar heb ik geen ouders meer. Veel overige familie in Rotterdam is er ook niet meer en daarmee zijn de banden niet bepaald hecht te noemen. Behalve mijn Rotterdamse tandarts die ik in al mijn Antwerpse jaren heb aangehouden, is er eigenlijk niets dat mij nu nog naar Rotterdam voert. En toch ga ik met de kerst gedeeltelijk terug naar mijn roots. Voor een laatste emotioneel afscheid van de stad.
Iedere dag is het wel de Internationale Dag van of voor iets. Sinds 1992 is 3 december standaard de Internationale Dag van Mensen met een Beperking (afgekort IDPWD in het Engels). Dit jaar ligt de focus op inclusieve ontwikkelingen inzake werk. En dat is niet zonder reden.
Ik ken iemand die bewust op geen enkel sociale media platform zit. Alleen professioneel op LinkedIn en daar doet ze eigenlijk ook niet veel op. Ik ken ook genoeg mensen die de hele dag zitten te facebooken. Bij mij staat mijn Twitter tijdlijn altijd open als ik online ben. Niet om zelf de hele dag tweets de wereld in te sturen, maar voornamelijk om nieuws tweets in de gaten te houden. Dat zou binnenkort wel eens afgelopen kunnen zijn. De vraag rijst dan: hoeveel sociale media ga ik in dat geval nog tot mij nemen?
Wandelen in het centrum van Antwerpen is in de 16 1/2 jaar dat ik er nu woon altijd al een beproeving geweest. Ik kan me niet herinneren dat er geen jaar was waar ergens wel een bouwwerf was opgetrokken. Neem daarbij de immer slechte staat van de meeste trottoirs en je hebt al een ideale uitgangspositie voor een survivaltocht. November 2022 spant echter de kroon. Een verslag in tekst en beeld.