Een EK rondo organiseren!
Als je zegt dat je voor Italië bent (al heel mijn leven), dan word je niet beschouwd als voetballiefhebber. Voor Brazilië moet je zijn. En voor Nederland natuurlijk, als Nederlander.
Jeroen Baldwin
Wil je mijn werk steunen? Laat je waardering dan blijken door een donatie te doen! Zo kan ik mijn werk voortzetten en help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.
Mijn artikelen
Lees verder
Een droom die je nooit meer loslaat
Ik had er al vaak over gelezen: Cartagena de Indias. Als ik de naam prevel en ik doe mijn ogen dicht dan ontstaat er een beeld in mijn hoofd dat ik niet goed kan omschrijven. Alsof het een ver oord is in een sprookje. Een soort kasteel, zwanger van romantiek. Het is er zo mooi en de mensen zijn er zo lief dat je er je hele leven zou willen blijven. Alsof het zo moest zijn kwam ik in Cartagena de Indias een Duitser tegen die mijn droombeelden daadwerkelijk had beleefd. En hij besloot te blijven. Hij woont er nog steeds, dolgelukkig in zijn Cartagena de Indias.
Kemy Agustien leeft op onder Patrick Kluivert
WILLEMSTAD — Kemy Agustien is er trots op dat hij voor het Curaçaose nationale team mag uitkomen. “Waar dit toe kan eindigen? Als we zo doorgaan, kan dat wel eens heel ver zijn, misschien wel op een wereldkampioenschap”, zegt hij. Of Agustien er dan nog bij is, is de vraag. “Zolang ik me fit voel, wil ik op hoog niveau blijven voetballen”, zegt hij. “Ik kijk niet te ver in de toekomst, maar geniet van vandaag de dag. En vandaag is weer een mooie dag”, glimlacht hij.
Kluiverts Curaçao wordt stilaan volwassen
WILLEMSTAD — De thuisblijvers kregen gisteren ongelijk. Een slordige 2500 toeschouwers zagen het Curaçaose voetbalelftal gisteren met 5-2 winnen van Guyana in de tweede ronde van de Caribbean Cup. Felitciano Zschusschen beloonde het rotsvaste vertrouwen van zijn coach met drie doelpunten. Gino van Kessel nam de andere twee voor zijn rekening. Kemy Agustien toonde zich meer dan ooit ‘el patrón’ van het elftal.
Colombia, het nieuwe beloofde land
Vraag me niet waarom, maar Colombia heeft me altijd gefascineerd. Nou ja, altijd… Vanaf de leeftijd van 20 of zo. Toen kreeg ik namelijk een boek van Gabriel García Márquez. Deze in Aracataca geboren schrijver is er verantwoordelijk voor dat ik een band met Colombia kreeg. Ik ben hem er nog altijd dankbaar voor. In een vierluik vertel ik u over Colombia, met vandaag een algemeen verhaal en vervolgens artikelen gewijd aan de steden Cartagena de Indias en Barranquilla. Vorige week verscheen er al een verhaal over Bogotá, hoofdstad van het nieuwe beloofde land.
De glimlach van Colombia doet iedereen smelten
Vooropgesteld, ik weet niet uit eigen ervaring hoe het was in Colombia tien jaar geleden, twintig, honderd of duizend jaar geleden. Ik had, voordat ik het land ooit had bezocht, wel al een beeld gekregen van Colombia door het lezen van de boeken van Nobelprijswinnaar Gabriel García Márquez. Een beeld dat me aansprak. Dus toen ik in 2009 voor het eerst in Colombia was, keek ik mijn ogen uit en zoog alles in me op wat ik maar ervoer met mijn zintuigen. En dát ze genoten die zintuigen. Wat een fantastisch land, Colombia!