Op Trantmagazine.nl schrijf ik over de bijzondere keuzes die mensen maken op het gebied van wonen, werken, opvoeden, reizen en relaties. We leven in een tijd waarin de mogelijkheden eindeloos zijn en daar staan steeds meer mensen bewust bij stil. Maar als je zelf kunt bepalen hoe je je leven inricht, wat kies je dan? Welke mogelijkheden zijn er en wat houden die in? Dat lees je in mijn verhalen.
Wil je mijn werk steunen? Laat je waardering dan blijken door een donatie te doen! Zo kan ik mijn werk voortzetten en help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.
Het nieuws over Anne Faber heeft de vrouwen van Nederland wakker geschud. We zijn ons even extra bewust van onze kwetsbaarheid. Kunnen we nog wel alleen op onze fiets stappen? Diep het bos in wandelen? Op reis gaan? Een lift van een vreemde aannemen? Ja, zeggen Ellen de Dreu, Marjan Knippenberg en Wanda Catsman vol overtuiging. Zij laten zich niet tegenhouden door angst.
Ellen (50), Mariëtte (55) en Monique (53) hadden al een heel leven achter zich toen ze een paar jaar geleden besloten huis en haard achter zich te laten en de wereld in te trekken als digitale nomaden. Nu past alles wat ze bezitten in een backpack.
Janne Willems heeft misschien wel de leukste baan ter wereld. Met een doos vol stiften en een stapel blanco kaartjes stapt ze op vreemden af en vraagt ze hen een mooi moment te tekenen van hun afgelopen week. In zeven jaar heeft ze ruim 10.000 momenten verzameld van over de hele wereld. Het heeft haar wereldbeeld veranderd.
“De meeste mensen weten helemaal niet dat dit soort schepen bewoond zijn”, vertelt Jesper Kouijzer aan boord van zijn 123 jaar oude zeilschip. “Als wij vertellen dat we op een boot wonen, denkt iedereen aan een woonboot.” Tijd om daar verandering in te brengen. Jesper beantwoordt 11 vragen over wonen op een monumentaal zeilschip.
Fotograaf en kunstenaar Sven Signe den Hartogh stopte op zijn achttiende met school en zocht een paar jaar later bewust geen werk. Dat was stom, onverantwoord en raar, oordeelde zijn omgeving. Zijn opa en oma noemden hem nutteloos, hij ging naar de klote en er zou niets van hem terechtkomen. Sven bewees het tegendeel.
Mila en Puck lopen nooit met een volle boekentas van het ene naar het andere lokaal. Ze volgen geen verplichte lessen, krijgen geen huiswerk op, hoeven geen toetsen te maken en kunnen niet zakken of blijven zitten. Ze bepalen zelf wat ze leren, welke regels er op school gelden en welke docenten er worden aangenomen. Ze zitten op een democratische school. Hoe werkt dat?