Ik schrijf over alles wat mijn nieuwsgierigheid wekt. Dat is veel. Vaak kom ik uit bij verborgen hoeken van de geschiedenis, maar soms ook bij het persoonlijke verhaal. Het alledaagse leven èn het drama. Actueel, maar soms ook wat minder. Wel altijd goed geschreven en een plezier om te lezen.
Wil je mijn werk steunen? Laat je waardering dan blijken door een donatie te doen! Zo kan ik mijn werk voortzetten en help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.
Het is winter en na tien uur in de avond is alles in de buurt nog altijd dicht. Waarschijnlijk nog een kleine week. Daarna kan iedereen weer helemaal los. Dit weekend kregen we alvast een voorproefje van wat ons te wachten staat.
De MeToo-beweging heeft Nederland in z’n greep. Overal om ons heen zien we vallende mannen: in de showbusiness, de voetballerij en in de politiek. Daarmee kan de vraag of prostitutie ervoor zorgt dat vrouwen veilig zijn, resoluut met nee worden beantwoord.
We zitten in een soort overgangsperiode. De lockdown is nog niet helemaal voorbij. Niet alleen moet er een QR-code worden gecheckt als je de kroeg ingaat, om tien uur ‘s avonds is het feest abrupt afgelopen.
Kroegen, eettenten, hasjtempels en seksvermaak weer open tot tien uur. Het zal wennen worden.
Vrijdag 14 januari liep de totale lockdown af en onmiddellijk was het een stuk drukker op de Wallen. O nee, zaterdag was het nog lang niet zoals voor het begin van de pandemie, maar er was een heel klein beetje reuring.
Onlangs werd ik geattendeerd op een oud en klein boekje gezet in minuscule lettertjes. Het viel bij lezing al direct uit de kaft. Het was een derde druk uit 1964, maar de eerste druk was verschenen in 1961. Kortom, het was meer dan zestig jaar oud en dat was niet alleen aan de vergeling te merken. Maar het was nog steeds leuk. Erg leuk zelfs.