Ik schrijf over alles wat mijn nieuwsgierigheid wekt. Dat is veel. Vaak kom ik uit bij verborgen hoeken van de geschiedenis, maar soms ook bij het persoonlijke verhaal. Het alledaagse leven èn het drama. Actueel, maar soms ook wat minder. Wel altijd goed geschreven en een plezier om te lezen.
Wil je mijn werk steunen? Laat je waardering dan blijken door een donatie te doen! Zo kan ik mijn werk voortzetten en help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.
Heel vaak wordt beweerd: “Wir haben es nicht gewusst.” Toch waren er wel degelijk mensen die in de gaten hadden wat er ging gebeuren in Duitsland. Een van hen was Hendrik Willem van Loon.
Het wordt er niet gezelliger op in de buurt tijdens de coronacrisis, maar gelukkig zorgt de brievenbus af en toe nog voor enig vertier.
De straten waren zeker niet zo leeg als nu en de anderhalvemeter-regel was nog niet bekend, maar ook in het verleden werd Amsterdam regelmatig geteisterd door besmettelijke ziektes en nam men maatregelen.
Wat valt op nu er in geen velden of wegen een toerist meer is te bekennen? In elk geval dat de coffeeshops nauwelijks klandizie hebben. Maar er is meer dat juist heel duidelijk is geworden door de coronacrisis.
Wordt alles na 28 april weer zoals het vroeger was, voor het coronatijdperk? Of zal er veel toch voor lange tijd of misschien wel altijd anders zijn? Het laatste lijkt eerder het geval.
De leegte na het sluiten van de Wallen lijkt heel voorzichtig plaats te maken voor nieuwe activiteiten. De openbare ruimte komt weer in handen van de bewoners. Maar voor hoe lang weet niemand. En wat daarna?