Want de avond, de nieuwe roman van Anna Enquist, is een boek vol ingehouden ergernis en woede. Nooit eerder schreef ze zo vrij als bij dit boek, zonder te weten waar het verhaal heen ging. ,,Ik zou zelf graag wat kwaaier willen kunnen zijn.”
Vorige week vroeg mijn buurvrouw Stefanie tijdens het rondje met hond: ‘Wat is dat eigenlijk, dat Holland Festival?’, en ik betrapte mezelf er bijna op dat ik vermoeid ging uitleggen dat het het belangrijkste podiumkunstenfestival was Nederland en omstreken en dat iedereen met een beetje opleiding het zou moeten kennen. Maar ik hield me in. En vroeg me af: hoe erg is het eigenlijk dat een hoogopgeleide vrouw uit een beeldendekunstnest geen idee heeft van het Holland Festival? Terwijl ze wel van Festival aan de Werf wist, al leeft dat nu alweer een paar jaar onder de naam Spring voort.
Dat is alvast één fout die je kunt maken: boeken voor een voorstelling van Christoph Marthaler en dan verwachten dat er iets nieuws zal gebeuren.
Dan zit er opeens een heel ander publiek in het Amsterdamse Muziekgebouw aan het IJ. Gamers. Of liever gezegd: developers. En hardcore nieuwemuziekaficionados. “Ik kom alleen voor Maze”, zei mijn buurman nukkig. Hij kwam voor het muziekensemble. Niet voor de games, dus, niet voor de computergraphics. En misschien ook niet eens voor Claron McFadden. Die beroemde, hyperplooibare operazangeres die in Oikospiel II: Heat Cantate de rol zingt van een investeerder in computergames.
Afgelopen week werd ik een paar keer teruggeslingerd in de tijd. Eerst door Eddie Vedder die terugkeerde op Pinkpop waar hij in 1992 uit de lucht kwam vallen, vlak voor mijn neus. Daarna door de eerste Pinkpop-dode, die louter door een wonderlijk geluk niet al veel eerder in onze groep was te betreuren. En toen verscheen die geweldige en ontroerende reportage van Paul McCartney die met James Corden terugkeert in Liverpool.
Allereerst moeten de stoelen uit de zaal van het Muziekgebouw aan ‘t IJ. Dan maar wat ongemak, die twee uur die Octavia E. Butler’s The Parable of The Sower duurt. Het zou in ieder geval zorgen voor wat gedeelde smart, en mogelijk wat onwennig swingen. Want zoals het nu ging, die eerste avond van Toshi Reagon’s debuut op het Holland Festival, dat wens je niemand toe.