De kunstvorm die poëzie, engagement en voordrachtskunst combineert – spoken word – is bezig met een revival. Met name jongeren hebben de behoefte om van zich te laten horen in een geëngageerde en gestileerde woordenstorm.
Cabaretière Yora Rienstra (35) had na drie cabarettours en twee radioshows even geen nieuwe inspiratie. Op dat moment kwam het humoristische onderzoeksprogramma Rambam op haar pad, waar ze sinds 2016 een van de ‘Rambammers’ is. Plus de nieuwe solovoorstelling Paaz, naar de gelijknamige bestseller van Myrthe van der Meer, die deze maand in Amsterdam op de planken staat.
Radio Kunststof is één van de succesvolste programma’s in de vroege avond op onze landelijke rampenzender Radio 1. Dat succes komt deels door de mooie formule: een lang gesprek met een meer of minder bekend figuur uit de kunst- en mediahoek. Veel belangrijker reden voor dat succes is echter het uitzendtijdstip. Tussen zeven en acht uur ’s avonds zitten heel veel mensen in de auto, op weg naar een avondje kunst en cultuur. De meeste schouwburgen en concertzalen openen hun deuren immers tussen acht en half negen. Zo pak je onderweg nog wat inspirerende informatie mee, een fijn gesprek om je alvast in de stemming te brengen voor de cultuur die je zo gaat proeven. De meeste mensen gaan immers nog steeds met de auto naar hun kunst-uitje, en zijn gemiddeld een uur onderweg.
“Mijn cadeautje aan de Achterhoek,” zei miljardair en kunstverzamelaar Hans Melchers in 2015 over dit megaproject. Gisteren opende Kasteel Ruurlo zijn poorten voor het grote publiek. Het was nog vroeg in de middag toen de teller al op 500 bezoekers stond.
Hij is een getormenteerde, eenzelvige en tegendraadse kerel, maar ook een van de beste rechercheurs die het politiecorps van Oslo rijk is. En: een zeer geliefd personage. Harry Hole is terug, in de nieuwe thriller De dorst van Jo Nesbø.
Soms heb je niet heel veel woorden nodig voor een mooi verhaal. Vaak vergen weinig woorden ook meer inspanning dan veel woorden. Dat idee wist Blaise Pascal ooit te munten. Gisteren, op de voorlaatste dag van het zeventigste Holland Festival, werd de stelling op een andere, onverwachte manier kracht bijgezet. Het Australische Back to Back Theatre vertelde het verhaal van leven in dood in krap tachtig minuten en misschien evenveel woorden. Woorden die van de sprekers bovenmatige inspanning vereisten. Ze hebben namelijk allemaal een verstandelijke beperking.