Wie zich een beeld wil vormen van kunst die in de DDR is geworteld kan nu terecht in Delden. Onder de titel Die Überraschung doet museum No Hero daar wat in Duitsland nog altijd uitzonderlijk is – en dan steevast tot debat leidt. Ruim 60 werken van een grote verscheidenheid aan Oost-Duitse kunstenaars worden er getoond, gemaakt voor en na de val van de Muur.
Het is nu 45 jaar geleden dat Diggers oprichter Emmett Grogan gevonden werd in een metro aan het eind van de lijn naar Coney Island. De Diggers was een groep alternatieve mensen die in San Francisco en de Bay area woonden in de jaren zestig en in het Golden Gate park gratis eten uitdeelden aan de jongeren die vanuit heel Amerika (en soms ook Canada, Mexico en Europa) naar de flower power hoofdstad kwamen.
Geen overdreven stilering, gewoon recht voor de raap. Richard Kern wil in zijn foto’s en films niet per se het vrouwelijk schoonheidsideaal laten zien. Sterker, op het moment dat collegakunstenaars zichzelf een halt toeroepen, mogelijk uit gêne of zelfcensuur, filmt Kern stug door. Ver voorbij het fatsoen en ruimschoots over de grenzen van “de goede smaak”. Daarom worden zijn beelden vaak als confronterend en ongemakkelijk ervaren. Het begrip porno valt meer dan eens. Terecht? Mwa.
Ruim 125 jaar na de oprichting van het Belgische Afrikamuseum in Tervuren, dat begon met een “menselijke dierentuin” van tentoongestelde Congolezen, kiest het museum opnieuw voor een Belgische directeur. De Congolese dichter François-Médard Mayengo heeft er geen goed woord voor over. “In Tervuren is de zwarte kunst begraven.”
Niet zo vaak zie je films uit Ierland in de bioscoop. Onlangs was het uitstekend geacteerde absurdistisch donkere sprookje The Banshees of Inisherin te zien. Wat rustiger en subtieler van aard is The Quiet Girl in het Gaelic (oorspronkelijke Keltische taal) gesproken. Het is een bewerking van het boek Foster van Claire Keegan.
Is de kunstwereld in de greep van moraalridders, zoals kunstverzamelaar Christiaan Braun veronderstelt? Gender en etnische afkomst zijn belangrijker geworden dan de kunst die gemaakt wordt, concludeert hij. Drie (voormalige) directeuren in de kunstsector — Tanja Elstgeest, Melle Daamen en Wim Pijbes — reageren.