Veertien jaar na de dood van haar Joodse moeder vond presentatrice Dieuwertje Blok haar oorlogsdagboek. Met haar debuut Dragelijke lichtheid brengt Blok een warm eerbetoon aan de vrouw die haar het leven schonk.
Voor haar nieuwe roman De fiscalist hoefde Ariëlla Kornmehl haar inspiratie niet ver te zoeken. Van de ene op de andere dag werd ze zelf als het ware een hoofdpersoon in een verhaal, omdat bleek dat haar belastingadviseur een stille obsessie voor haar koesterde. “Toen ik al die observaties over mezelf las, was ik in shock.”
Sorry zeggen schijnt moeilijk te zijn, als we de liedjes erover moeten geloven, en als we de tijd meten die Nederlandse regeringen ervoor nodig hebben. Maar sorry is ook heel makkelijk, als je bedenkt hoe vaak je niet opzij wordt gedrukt in de rij voor het een of ander, nadat er achter je het woord sorry heeft geklonken, of – als dat niet heeft geklonken – dat je het zelf maar zegt in plaats van de lomperik in kwestie.
Na vijftien jaar van baanbrekende projecten besloot de Nederlandse Bach Academie (NBA) vorig jaar om te stoppen. En al gaf de coronacrisis de doorslag, toch ligt de oorzaak dieper, weet artistiek leider Hoite Pruiksma. “Onze maatschappij mist bezieling.”
De Duitse post-rock band Long Distance Calling is al zestien jaar een internationaal befaamde naam in de wereld van de instrumentele gitaarmuziek. Op het nieuwe album Eraser komt de band op voor de bedreigde diersoorten van de wereld. Elke song vertegenwoordigt een bepaald wezen dat dreigt uit te sterven vanwege de klimaat- en milieucrisis, veroorzaakt door de mens.
Almelo staat sinds een paar jaar op de kaart dankzij theater. Ik ging donderdag kijken bij Van Katoen en Water, een openluchtspektakel met goed getimede stortbui en een vollemaansopkomst zoals je die alleen in het bijna weggegentrificeerde oud-industriële hart van de armste stad van Twente kunt meemaken. Er werd vooraf stamppot geserveerd, met een johmaslaatje. De wijn vloeide rijkelijk.