Met gitarist Jake Xerxes Fussell in de tijdmachine
Muziek is vaak een tijdmachine die deuren opent, naar de toekomst maar vooral en op de eerste plaats naar het verleden. Die tijdreizen zijn vaak unieke, individueel bepaalde ervaringen.
Muziek is vaak een tijdmachine die deuren opent, naar de toekomst maar vooral en op de eerste plaats naar het verleden. Die tijdreizen zijn vaak unieke, individueel bepaalde ervaringen.
De laatste keer dat de Nederlandse televisie een van zijn films vertoonde lijkt alweer een eeuwigheid geleden. Het zal ergens diep in de jaren tachtig zijn geweest. Enkele van de ruim vijftig (korte) films die Frans Zwartjes vanaf de jaren zestig maakte staan echter gewoon op YouTube.
Huizen, monumenten, winkels en straten werden van de kaart geveegd. Bijna driehonderd mensen stierven onder het puin. Franco Faggiani (73) schreef een aangrijpend boek over de aardbeving die midden-Italië vijf jaar geleden trof: Soms zou ik de wind willen zijn.
Ik moet bij beluistering van het nieuwe album W van de Japanse experimentele heavy rockband Boris steeds weer aan het volgende citaat denken van de Duitse dichter, schrijver, filosoof, wetenschapper en staatsman Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832):
Tasco Silva uit Enschede, docent piano en keyboard, pianist, repetitor, koorbegeleider. Verbonden aan Music All, ArtePax Vocale (voorheen The Petra Singers) en Vocalitas. Recent begonnen aan een tweede carrière als software developer.
Op een zondagavond in juni 1983 zag ik op de VPRO tv een rechtstreeks verslag van het Holland Festival in Amsterdam. Het thema van deze avond luisterde naar de, zo zou al spoedig blijken, alleszeggende naam Aanvallen van Uitersten. Volgens de organisatie was het bedoeling “een kleine verbouwing aan te richten in het fatsoens- en normenkamertje van het publiek”. Ik wist niet helemaal zeker wat mij te wachten stond, zittend voor de tv, maar ik had wel een vermoeden.