Het plan is dus dat Matthijs Termeer en ik weldra (lees: wanneer dat weer kan) op de fiets door Nederland rijden en daarvan verslag doen. Waarom? Omdat het voor ons -onverbeterlijk romantische journalisten- het absolute summum is. Bovendien blijkt er behoefte te zijn aan deze verhalen. Daarom eerst, op verzoek van diverse lezers, onze 7-delige reportagereis door Groningen.

Wat valt op nu er in geen velden of wegen een toerist meer is te bekennen? In elk geval dat de coffeeshops nauwelijks klandizie hebben. Maar er is meer dat juist heel duidelijk is geworden door de coronacrisis.

Wordt alles na 28 april weer zoals het vroeger was, voor het coronatijdperk? Of zal er veel toch voor lange tijd of misschien wel altijd anders zijn? Het laatste lijkt eerder het geval.

Door het coronavirus en de maatregelen van RIVM en de overheid, is onze samenleving opeens anders ingericht. Onder andere scholen zijn gesloten en onderwijs wordt gegeven op afstand.

Ik ontdekte vandaag dat de kostelijke mini-documentaire “Open The Gate” nu ook online staat. Over het gelijknamige lied van de Groningse metalformatie Vortex. De clip werd opgenomen in en rond Bourtange. Dus gingen mijn gedachten automatisch terug naar het verhaal dat ik daar maakte met Matthijs Termeer. We maakten voor een landelijke krant een zevendelige fietsreportage door Groningen. Op dag drie reden we van Stadskanaal naar Bourtange.

Terwijl de hele wereld zich bekreunt om het coronavirus schrijf ik heel eigenwijs toch nog een stukje over een heel klein en deels persoonlijk probleem: de bomen op het Oudekerksplein. Of beter: het ontbreken daarvan.