We zijn weer terug bij af. De urban jungle genaamd de Wallen is weer geopend. Als vanouds. Niks nieuws. Gewoon weer zoals vroeger.

Een maand lang was de Uitkijkpost gesloten. Waar vier weken geleden nog rust heerste, zijn nu de toeristen alweer heer en meester.

Drie nieuwe arbiters met een mr. titel voor hun naam werden gevraagd hier een uitspraak over te doen. Ze hadden drie jaar de tijd en een prikkel in de vorm van een aanmaning nodig om tot een vonnis te komen. Hoewel op voorstel van één van de arbiters eerst een verzoeningspoging zou worden ondernomen, bleek opnieuw dat het bestuur de schijn ophield, want op een gegeven moment haakte het af met als excuus de kosten niet te willen dragen. Hoewel het debat inhoudelijk al was afgesloten, toegezegd was dat een uitspraak zou afkomen als verzoening zou mislukken, openden de arbiters dat weer, omdat er nieuwe vragen zouden zijn gerezen.

De davidster staat voor een eenheid tussen man en vrouw, maar wat als een bestuur probeert dat op oneigenlijke gronden uit elkaar te rukken. Als je je niet goed voelt behandeld door een bestuur en je maakt je ervaringen bekend omdat je geen andere uitweg ziet, houd je dan vast, want de roetsjbaan gaat langs haarspeldbochten die demonisering, stigmatisering en criminalisering heetten.

De eerste juni gingen de cafés en restaurants weer open en mochten de terrassen worden uitgezet. Er heerste de dagen daaraan voorafgaand een soort van opgewondenheid á la Koningsdag in de buurt want dit was het moment waar zo lang op was gewacht. Om precies te zijn, twaalf weken, wie had dat van tevoren gedacht? Maar nu was het dan zo ver!