Sinds een paar dagen word ik gekweld door hevige koppijn. Het zijn waarschijnlijk de naweeën van de hersenschudding die ik twee maanden geleden opliep, maar zo erg als nu was het in weken niet.
Vandaag lig ik in bed, zelfs de tweede paracetamol maakt geen verschil. Je bent even naast me komen liggen, mijn hand ligt op je buik.
Terwijl ik naar het plafond staar, tel ik hardop. Drieëndertig weken en drie dagen. Gek. Toen Mikki zo ver was, was hij aan het doodgaan. Zal hij geleden hebben? We durven er niet aan te denken.
Met zijn broertje gaat het goed, voor zover op basis van de echo’s en hartfilmpjes op te maken valt. Zo goed dat hij volgens de schatting al anderhalf keer meer weegt dan Mikki ooit gedaan heeft. Mikki krijgt over een week of zes dus een grote broer.
Toen we net te horen hadden gekregen dat het weer een jongetje werd, moesten we een klein beetje wennen. Stiekem hadden we het prettiger gevonden als het een meisje was geweest. Gewoon, omdat het anders zou zijn. Maar anders, dat is het sowieso. Totaal anders. En twee broers, ja, dat is mooi.
Mijn blik rust op het kastje met Mikki’s naam, urn en fotootjes. Ons tweede zoontje zal van jongs af aan meekrijgen dat hij een broertje heeft. Hij zal er op zijn peutermanier een voorstelling van maken, over hem vertellen aan wie ernaar vraagt. Voor hem zal het vanzelfsprekend zijn, voor die ander ongetwijfeld even slikken.
Ergens ben ik bang dat er geen jonger broertje of zusje meer gaat komen na onze tweede zoon. Dat hij slechts met zijn denkbeeldige broer kan spelen. Dat vliegt me zo nu en dan aan, stemt me droevig. Haast droeviger dan het feit dat Mikki er niet meer is.
We zullen straks al onze kracht bij elkaar moeten rapen om dit weer te kunnen en willen doorstaan, als het al lukt. Tegen de veertig ben je dan, omdat het lot ons niet eerder bij elkaar bracht en ons onverwachte liefdesgeluk zo wreed verstoorde.
Er is één ding dat ik zeker weet: we zullen het kunnen accepteren. Als we iets hebben geleerd in het afgelopen jaar, dan is het dat je veel kunt afdwingen, maar over sommige dingen domweg niks te zeggen hebt. Dat je het moet doen met wat je gegeven is.
Een levensles die onze tweede zoon al snel van zijn kleine broertje zal leren.
De hele serie teruglezen?
1: Gefriemel
2: Zombies
3: Anders onder controle
4: Doorgetrokken streep
5: Kompas
6: Kikker
7: Rugzakje
8: Polsbandje
9: Vaderrol
10: Rekensom
11: Redecho
12: Heks
13: Pianomuziek
Lees hier verder bij de volgende aflevering:
Wat eraan vooraf ging:
