Hoe een ongewenste kus een Spaans drama werd

Soms zou ik slechts de helft van het lawaai willen horen over de onderwerpen die voor mij het belangrijkste zijn. De grote monden in de politiek en in de media die er altijd lijken te zijn, maar niet die boodschap brengen die ik het hardst nodig vind. In plaats daarvan laten we ons afleiden door machtsspelletjes, door de druk om moreel gelijk te hebben en door opportunistische politici die een gebeurtenis gebruiken om hun eigen agenda te promoten, op de harde manier.

In deze wereld lijkt het alsof je vooral een grote mond moet hebben, veel lawaai moet maken en alles moet polariseren om gehoord te worden. Als je dit spel niet meespeelt, zul je verliezen. Niemand zal je horen. En je zult op zijn best in middelmatigheid opereren. Alleen integere mensen met een hele lange adem, doorzettingsvermogen, kalmte, scherpte, intelligentie en een stabiele (mentale) gezondheid zullen het redden om door de stille meerderheid gehoord te worden temidden van de grote bekken die alleen maar willen scoren. Die publieke figuren zijn het sterkst, maar ze zijn zeldzaam.

Kromme wereld

Ik wil het hebben over hoe krom deze wereld is. Hoe we langzaam onze geestelijke gezondheid verliezen, omdat we een drama lijken te maken van dingen die de grote monden willen dat we doen. Het wordt theater en het doet het tegenovergestelde: het maakt zichzelf belachelijk, omdat we grotere vissen te vangen hebben.

Ik heb het over ‘de kus’. 

De voorzitter van de Spaanse voetbalbond, Luis Rubiales, greep het hoofd van de voetbalspeler Jenni Hermoso, vast en kuste haar vol op de lippen, vlak nadat zij samen met haar team wereldkampioen werd op 20 augustus jl. Er was immers reden voor een feestje. Hoe gaaf is het dat deze Spaanse vrouwen het WK hebben gewonnen, maar die ‘dwangkus’ wakkerde een enorm vuur aan, het is inmiddels uitgemond in een nationaal schandaal en een nieuw MeToo-verhaal geworden dat de Spaanse gemoederen hoog doet oplopen.

Geen toestemming

Hermoso zei eerst dat ze de kus niet leuk vond, later zei ze dat alles goed was tussen haar en de voorzitter van de voetbalbond en nog wat later zei ze dat de kus ‘zonder toestemming’ was en dat ze zich aangerand voelde. Het was een spontane kus zoals we konden zien, en ja, veel te intiem. Alle vrouwelijke spelers weigeren nu te spelen totdat Rubiales ontslag neemt. Hij is inmiddels geschorst. Spaanse politici, zoals de premier Pedro Sanchez, keurden het gedrag van Rubiales af. Yolanda Diaz, vice-premier, riep zelfs op tot zijn ontslag. De ongewenste kus heeft de afgelopen week geleid tot een hevig schandaal in Spanje. De bondsvoorzitter wordt mogelijk strafrechtelijk vervolgd.

Het gedrag van het hoofd van de Spaanse voetbalbond is niet in overeenstemming met ‘normen en waarden’, dus ook de grote FIFA heeft Rubiales geschorst. 

Dezelfde FIFA die voetbaltoernooien houdt in mega-rijke landen als Qatar waar vrouwenrechten worden ingeperkt, omdat vrouwen mannelijke voogdij nodig hebben om iets te kunnen doen in hun leven. Een land dat een vrouw als onbekwaam beschouwt. Dus als het om geld gaat, geeft de FIFA blijkbaar niets om ‘normen en waarden’. 

Maandagavond vond in Madrid een protest plaats van Feminismos Madrid in solidariteit met Jenni Hermoso. Honderden Spanjaarden verzamelden zich. Schreeuwend ‘Se Acabó!’ Het is voorbij! Rubiales moet weg. En als je maar lang genoeg inzoomt, vind je al gauw nog meer ongewenst gedrag van deze voorzitter. De hashtag #SeAcabó is trending op Twitter en ook te zien in de echte wereld. Mannelijke voetballers in Sevilla droegen afgelopen weekend t-shirts met de tekst #SeAcabó om Hermoso hun steun te betuigen. 

Seksueel geweld tegen vrouwen

De minister van Arbeid en vice-premier van Spanje, Yolanda Diaz, zei op Twitter dat ze zich bij het protest zou aansluiten. Ook minister van Gelijkheid, Irene Montero, was erbij. Daags na de kus plaatste ze een video op social media, waarin ze nog eens uitlegde dat mannelijke acties zonder wederzijdse toestemming seksueel geweld tegen vrouwen inhouden en dat moeten we stoppen in Spanje. Montero staat bekend om haar onvermoeibare strijd om van Spanje een feministisch land te maken.

Ondertussen is de ongewenste kus een waar Spaans drama geworden, want de moeder van Rubiales heeft zich inmiddels opgesloten in een kerk in het Zuid-Spaanse dorp Motril en is daar in hongerstaking gegaan. Ze doet dat, omdat ze vindt dat haar zoon onschuldig is en slachtoffer van een onmenselijke jacht om hem ten val te brengen. Ze zal niet stoppen voordat de reputatie van haar zoon is gezuiverd.

Natuurlijk is het al te laat. De carrière van de man is geruïneerd, de reputatie van de man is beschadigd. Hij kan zijn koffers pakken en vertrekken. Terwijl feministen en aanhangers van Hermoso roepen dat de man moet aftreden, heeft hij al verloren. Wat hij ook zal doen of hoe hij ook zal worden beoordeeld. Ondertussen voelt Hermoso zich in haar eer aangetast. Is de ongewenste kus een daad van seksuele agressie jegens haar? Dat is nu de vraag. 

Kies de juiste kant

Terwijl dit drama zich deze dagen afspeelt en de media er niet over kunnen ophouden te schrijven, politici willen scoren met de meest moreel correcte woorden, en publieke figuren onder druk worden gezet om de juiste kant te kiezen, branden delen van Spanje af, sterft de Spaanse landbouwbodem, dalen de waterreserves tot zorgelijke niveau’s, verdrinken immigranten in de Middellandse Zee, en lijden miljoenen dieren in een helse bio-industrie, want Spanjaarden willen vlees en vis eten.

Blijkbaar is het land toch nog niet zo progressief en ontwikkeld als het gaat om de 18.000 evenementen in Spanje waar dieren, voornamelijk stieren, worden gemarteld (en gedood) voor menselijk vermaak: de bloedfiestas. Marteling en sadisme in naam van cultuur en traditie.

Laat u niet misleiden. We worden afgeleid en naar agenda’s geduwd die niet de onze zijn. Althans, niet de mijne. Niet op deze manier! Ik vind vrouwenrechten belangrijk, de gelijkheid tussen mannen en vrouwen essentieel in een moderne samenleving, maar dit wordt een vies, emotioneel spel waar controle en kalmte volledig zoek zijn. En ik vermoed dat sommige politici deze verdomde kus misbruiken om hun agenda’s nog een stukje verder door te drukken tot men er helemaal genoeg van heeft. 

Ordinaire trial by media

Zij, inclusief de feministen van het protest, beseffen niet dat ze de vrouwenzaak op deze manier schade toebrengen. Het is een ordinaire, publieke terechtstelling door de media en feministisch Spanje is schuldig aan het faciliteren hiervan. De vrouwenzaak, de belangrijke strijd tegen de Spaanse machocultuur, tegen het violencia machista en het seksisme, verliest zijn geloofwaardigheid door het vuur verder op te stoken.

Ja, de voetbalwereld is corrupt en seksistisch tot op het bot. Om nu alle beschuldigende vingers te richten op die ene man die te ver ging met zijn ongewenste kus, maar daardoor nu moet hangen, zijn kop moet rollen, dat is niet de juiste strijd. Alleen deze vrouw, Hermoso, alleen deze man, Rubiales, moeten spreken. De rest moet zwijgen, kop houden en luisteren.

Dezelfde feministen die vechten voor gelijke rechten tussen mannen en vrouwen, verwelkomen transvrouwen in vrouwensportwedstrijden. Ze beseffen niet dat ze vrouwen helpen hun plaats in de sport te verliezen. Zouden deze feministen hun hypocrisie daadwerkelijk niet inzien?

Over krom en hypocriet gesproken, het laatste nieuws van de Verenigde Naties gehoord?  

Vrouwen verraden door de VN

Het terroristische regime van Iran zal het Sociaal Forum van de VN-Mensenrechtenraad gaan voorzitten. Hoe is dat mogelijk als je denkt aan alle vrouwen en mannen, zelfs kinderen, die door hun eigen leiders worden gevangengenomen en vermoord omdat ze opkomen voor vrouwenrechten en burgerlijke vrijheden in hun land? De VN laten hun betekenisloze gezicht zien.

Dezelfde VN die zich nu ook met dit Spaanse schandaal bemoeien.

De ongewenste kus en de emotionele nasleep is als een scène uit een film van Pedro Almodóvar, las ik ergens op Twitter. Vervreemding, provocatie, Spaans drama, emotie. Normaal ben ik daar helemaal voor in. Nu word ik er misselijk van.

Landen branden en overstromen. Mensen verliezen hun huizen, dieren hun habitat. Er is een bloedige oorlog gaande die kan escaleren in een nucleaire ramp. Maar we besteden er nauwelijks aandacht aan. Het is één van de grootste tragedies van onze tijd.

Beeld: Georgia Vagim/Unsplash

Mijn gekozen waardering € -

Schrijft op Mallorca over groen en eenvoudig leven, klimaat, natuur, (Spaanse) politiek, mensen- en dierenrechten. Voorheen jurist in Nederland. Ook te volgen op haar blog www.evalunes.com